25.11.2016 Don't Mess with Cats - Ειλικρίνεια

Ακούστε την Εκπομπή!
Καλησπέρα σε όλα τα κεραμιδόγατα!  Σας έλειψα καθόλου ή ούτε καν;  Δεν περιμένω απάντηση.

Όπως κάθε Παρασκευή κοντά σας, θα ήθελα με την ευκαιρία, να καλωσορίσουμε στην παρέα και τα .. σπιρτόγατα, ένα καινούριο είδος στην συνομοταξία των σπονδυλωτών, που προέκυψε εσχάτως.  Πρόκειται για επιμιξία σπίρτου και κεραμιδόγατο, επικίνδυνα αν έχεις δυσανεξία στο συγκεκριμένο συνδυασμό.

Ελπίζω να είχατε μια καλή εβδομάδα και να σας βρίσκω ευδιάθετους/ευδιάθετες.  Ούτε καν, εεε;;  Καλά, θα το παλέψουμε μαζί τότε.  Το αν θα τα καταφέρουμε, είναι μια άλλη ιστορία.  Αλλά hey, τι κεραμιδόγατα θα είμαστε, αν δεν το παλεύαμε μέχρι τελικής πτώσης;   Αφήστε με όμως να ισιώσω το τρίχωμα σας λίγο, γιατί σας βρίσκω κάπως αγριεμένους.  Και προς θεού, Μην νιαουρίζετε όλα μαζί, θα με πιάσει ημικρανία!  Silence τώρα!  Όταν παίζει μουσική δε μιλάμε … ή μιλάμε;  Δεν ξέρω, μπερδεύτηκα τώρα, ότι θέτε κάμετε.




Στην προηγούμενη εκπομπή ασχοληθήκαμε με τις συστάσεις, ποια είναι τα κεραμιδόγατα και πιο ειδικά ποιο είναι το κεραμιδόγατο που σας μιλάει σ’ αυτή την εκπομπή και είμαι σίγουρη, ότι μέσα από τις περιγραφές, που σας παρέθεσα εδώ, θα ταυτιστήκατε με το κεραμιδόγατο σε πολλά σημεία, γιατί όλοι σε κάποια πτυχή του εαυτού μας κρύβουμε μέσα μας ένα εν δυνάμει κεραμιδόγατο ή ένα … λιοντάρι under cover.  Με καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.

Μέσα σ’ όλα αναφέρθηκα και στο αν μπορούμε να εκφράζουμε τις σκέψεις μας ανοιχτά, για να λέμε ότι είμαστε συνεπείς με τον εαυτό μας και ειλικρινείς με τους άλλους.

Θα ήθελα σήμερα να το δουλέψουμε λίγο ακόμα το θέμα αυτό της ειλικρίνειας, αν συμφωνείτε κι εσείς, δηλαδή σε ποιο βαθμό μπορούμε και πρέπει να είμαστε ανοιχτοί και 100% ειλικρινείς με τους άλλους και να εκφράζουμε ανοιχτά την γνώμη μας γι αυτούς, γιατί είμαι σίγουρη ότι είναι ένα ζήτημα που απασχολεί πολλούς.



Ακολουθεί Προοίμιο για να σας βάλω στο θέμα:  Είναι κάτι τύποι λοιπόν ανάμεσα μας, που περνιούνται για πολύ μπροστά, γιατί λένε την γνώμη τους για τους άλλους ανοιχτά, και καλά χωρίς να μασάνε κι εσύ τους ακούς και μένεις να αναρωτιέσαι ποιος στα κομμάτια είναι αυτός ο χωρικός πάλι κι αν θα πρέπει να τον πετάξεις στις γραμμές του τραίνου και να ισχυριστείς μετά στην προανάκριση ατύχημα ή αν θα πρέπει να επιλέξεις λιθοβολισμό, να τους πάρεις με τις πέτρες δηλαδή.

Και να μην παρεξηγηθώ, όταν λέω χωρικός, έχω γνωρίσει χωρικούς με τρόπους και αγωγή κι ας μην ξέρουν να γράψουν το όνομα τους, όπως έχω γνωρίσει και μικρο-μεγαλο-αστούς, με πτυχία και Phd που είναι για πολλές σφαλιάρες.  Το χωρικός το λέω με την έννοια … ξέρετε εσείς.



Βρισκόμαστε παρατηρώ στο σημείο εκείνο της εξελικτικής βαθμίδας, αν μπορείς να το πεις εξέλιξη αυτό, όπου το να μην έχεις τσίπα, κατά το κοινώς λεγόμενο, το να προσβάλεις τον άλλον χωρίς να κοκκινίζεις, το να είσαι σκληρόπετσος και παχύδερμο και να μην σε αγγίζει το πως νοιώθει ο άλλος άνθρωπος που βρίσκεται απέναντι σου, λογίζεται ως προσόν και αυτό πραγματικά με εξοργίζει και είναι κάτι τέτοιες στιγμές που νοιώθω το τρίχωμα στην ράχη μου να ανορθώνεται σε ανησυχητικό βαθμό, να βγάζω νύχια και να γίνομαι ένα πράγμα σαν τον incredible hulk.

Μ’ αυτούς τους τύπους θα ασχοληθούμε απόψε, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που ακούω νέους ιδίως ανθρώπους να θαυμάζουν το στυλάκι αυτό και να νοιώθουν άσχημα, που δεν τους μοιάζουν.



Ας το πιάσουμε από την αρχή το πράγμα.  Έλεγα λοιπόν την προηγούμενη Παρασκευή, ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να λες πάντα και σε κάθε περίπτωση την γνώμη σου και αυτό που σκέφτεσαι, κατ’ αρχήν γιατί δεν είσαι υποχρεωμένος.  Γιατί το είπα αυτό;  Το είπα γιατί συχνά, όταν κρατάμε τις σκέψεις μας και τις γνώμες μας για τον εαυτό μας, νοιώθουμε άσχημα και γινόμαστε απολογητικοί, περίπου σαν να σκοτώσαμε κάποιον, πιστεύοντας ότι αυτό μας κάνει ανειλικρινείς και κρυψίνους.

Το να μην λες πάντα την γνώμη σου, πολλοί το εκλαμβάνουν σαν αδυναμία χαρακτήρα, ότι δηλαδή δεν έχουμε το θάρρος της γνώμης μας, αλλά αφήστε με να σας εξηγήσω πως το βλέπω και γιατί πιστεύω ότι είναι λάθος να σκεφτόμαστε έτσι.

Προσωπικά πιστεύω πως μερικά πράγματα τα κρατάμε και πρέπει να τα κρατάμε για μας.  Π.Χ. την γνώμη μας για τους άλλους.  Έχει μεγάλη σημασία το σημείο αυτό.  Είναι τελείως διαφορετικό να λες την γνώμη σου σ’ ένα ζήτημα και τελείως διαφορετικό να λες την γνώμη σου για έναν άλλο άνθρωπο.   Να το θυμόμαστε αυτό.

Λοιπόν όχι, δεν έχουμε καμία υποχρέωση, συμβατική ή άλλη, να λέμε αυτό που σκεφτόμαστε και να μεταφέρουμε στους άλλους τις κάθε είδους ενδόμυχες σκέψεις μας.  Κατ’ αρχήν, αν το κάναμε αυτό, τότε δεν θα τις λέγαμε ενδόμυχες.  Τι είδους ενδόμυχες θα ήταν, αν επρόκειτο να τις μοιραστούμε και να βγάλουμε έκτακτο παράρτημα;



Ο δεύτερος λόγος, που επικαλέστηκα στην προηγούμενη εκπομπή, είναι επειδή συχνά δεν ενδιαφέρονται οι άλλοι για το ποια είναι η γνώμη σου, για να σπεύδεις να την προσφέρεις.  Με εξαίρεση τις περιπτώσεις που κάποιος θα ζητήσει την γνώμη σου, δεν το βρίσκω φρόνιμο, ειδικά όταν καταφεύγουμε σε χαρακτηρισμούς.

Κι εδώ ερχόμαστε σε ένα πολύ λεπτό σημείο, αναφορικά με την αξία των χαρακτηρισμών, το οποίο όμως θα αναλύσουμε μετά το μουσικό κομμάτι που ακολουθεί, γιατί θέλω αμέριστη την προσοχή σας.

Σημειώστε εδώ, ότι ζητάω την αμέριστη προσοχή σας, γιατί στο τέλος θα σας κάνω ερωτήσεις, να δω τι καταλάβατε.  Έτσι για να ξέρετε.  Επίσης θα δεχτώ και ερωτήσεις.  Όχι στο τσατ, στο email της εκπομπής, που θα βρείτε στο πάνω τμήμα της σελίδας.  Όχι, όχι, τόσο πάνω, λίγο πιο κάτω το χεράκι, στα δεξιά … εεεεκεί!  Το βλέπετε τώρα;  tokeramidogato@gmail.com   Εεεεεκεί λοιπόν.



Θα ξεκινήσω να σας πω πρώτα μια μικρή ιστορία από την επαγγελματική μου εμπειρία.  Στα διάφορα σεμινάρια που παρακολούθησα και την σχετική βιβλιογραφία, με θέμα την διοίκηση προσωπικού, την διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και την επίλυση διενέξεων στο χώρο δουλειάς, έμαθα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, κράτησα όμως στο εικόνισμα ένα που έλεγε: Εστίασε στην πράξη, όχι στο πρόσωπο.

Τη συμβουλή αυτή την βρήκα σε ένα βιβλιαράκι Ο Μάνατζερ του ενός λεπτού, το οποίο σας συνιστώ ανεπιφύλακτα και όχι, δεν κάνω σκιώδη διαφήμιση ούτε παίρνω προμήθειες από τους εκδότες του βιβλίου, παρά … το ότι … ίσως θάπρεπε, τώρα που το σκέφτομαι πιο ώριμα.



Να κάνω μια παρένθεση να πω, ότι όλα αυτά με την διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού και την επίλυση διενέξεων, μπορεί να φανούν άσχετα και εκτός θέματος, σε όλους όσοι δεν είσαστε μανατζαρέοι, όμως όχι.  Πάρα πολλά πράγματα από αυτά που έμαθα στον επαγγελματικό χώρο, μου φάνηκαν απίστευτα χρήσιμα στην καθημερινότητα μου, υπό την ιδιότητα μου ως πολιτικού όντος και ως μητέρας τριών παιδιών.  Εκεί να είσαστε από μια μεριά, να δείτε διενέξεις και διαχείριση κρίσεων, μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον.  Τα αίτια και οι αφορμές του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου και λίγα λέω.



Εστίασε στην πράξη, όχι στο πρόσωπο, έγραφε το βιβλιαράκι και όντως η συμβουλή αυτή, βρήκε εφαρμογές και μου έλυσε τα χέρια σε πλείστες όσες περιπτώσεις.  Εξηγώ.  Προσέξτε με!  Με προσέχετε;  Ωραία!  Είναι τελείως διαφορετικό να πεις σε κάποιον, «έεεει, έκανες μια βλακεία» και τελείως διαφορετικό να του πεις «Είσαι βλάκας».  Στην μία περίπτωση εστιάζεις και περιορίζεις την κριτική σου στην συγκεκριμένη πράξη, ενώ στην άλλη περίπτωση γενικεύεις αδικαιολόγητα και εστιάζεις στην προσωπικότητα και αυτό πραγματικά δεν είναι ωραίο και κανείς από μας δεν το δέχεται ευχάριστα, με δεδομένο ότι όλοι μας συχνά κάνουμε βλακείες, αλλά αυτό δεν μας κάνει απαραίτητα βλάκες.  Δεν συμφωνείτε;



Αυτό που λέω δηλαδή είναι, ότι ΟΤΑΝ (λέω όταν) σας ζητηθεί η γνώμη σας, προσπαθήστε να την δώσετε, με το focus στις πράξεις, αποφεύγοντας επιμελώς να εστιάσετε την κριτική σας στο πρόσωπο.  Έτσι θα θρηνήσουμε λιγότερα θύματα, γιατί μη μπερδευόμαστε, ακόμη και αν μας ζητήσει κάποιος την γνώμη μας, αυτό δεν σημαίνει ότι θέλει την γνώμη μας.  Δικαιολογίες ψάχνει στην πραγματικότητα, υποστήριξη, ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και κάποιον να του πει «έχεις δίκιο».



Εδώ πάλι είναι χρήσιμο ένα άλλο τιπ, που το ξέρουν πολύ καλά, όσοι ασχολούνται με πελάτες και πωλήσεις.  Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, γνωστό αυτό.  Όταν λοιπόν ο πελάτης έχει μια αντίρρηση, πότε, μα ποτέ, επί ποινή λιθοβολισμού, δεν του λες ότι έχει άδικο.  Ποτέ όμως.  Εκεί μεταχειρίζεσαι την τεχνική του ναι μεν, αλλά.  Δηλαδή ναι μεν, έχει βάση αυτό που λες, ΑΛΛΑ … υπάρχει κι αυτό που πρέπει να λάβεις υπ’ όψιν σου πολύ σοβαρά.

Το ίδιο και στις διαπροσωπικές σχέσεις.  Πάρε τον άλλο από την μούρη και πες του πόσο άδικο έχει και πόσο βλάκας είναι και περίμενε μετά να δεχτεί την κριτική σου.  Ποτέ όμως!!!



Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος που παίζει εδώ:  Για ποιο λόγο λέμε την γνώμη μας σε κάποιον;  Ποιος σκοπός εξυπηρετείται μ’ αυτό;  Υπάρχει μια περίπτωση να πούμε την γνώμη μας, μόνο και μόνο για να βγάλουμε από μέσα μας τον θυμό που κουβαλάμε και την δυσαρέσκεια για το συγκεκριμένο άτομο, αλλά αυτό, πιστέψτε με είναι τελείως αντιπαραγωγικό.   Δεν παράγει τίποτα καλό.  Του τα είπα, λέμε, έξω από τα δόντια και ξεθύμανα.  Μια χαρά ως εδώ, όμως τι καλό βγήκε από αυτό;  Θέλω να πω, με το να τσαλακώσεις ψυχικά κάποιον, λέγοντας του πόσο άχρηστος, βλάκας, παλιάνθρωπος και δεν ξέρω τι άλλο είναι, αυτό σημαίνει ότι τον έπεισες κιόλας, για όλα αυτά που του καταλογίζεις;   Όοοοχι, με την καμία!  Το αντίθετο, θα τον κάνεις να πιστέψει ακόμα πιο βαθιά, πόσο άχρηστος, βλάκας και παλιάνθρωπος είσαι ΕΣΥ, που λες τέτοια ανυπόστατα πράγματα!!!  Simple Math!



Να θυμίσω εδώ με την ευκαιρία, την ιστοριούλα που μαθαίναμε παιδιά με τον άνεμο και τον ήλιο και τον άνθρωπο με το παλτό ή κάπα, δεν θυμάμαι - δεν έχει σημασία.  Θα θυμάστε ότι όσο αγρίευε λοιπόν ο άνεμος, τόσο κουμπωνόταν ο άνθρωπος με το παλτό.  Πόσο πρόθυμα όμως δέχτηκε να το βγάλει, όταν βγήκε ο ήλιος;  Το θυμάστε;  Τι μάθαμε από αυτό;  Ότι ναι, πες ότι έχεις να πεις, πες την γνώμη σου, αλλά πες το όμορφα, χωρίς να κάνεις τον άλλο να μετανιώνει και να καταριέται την ώρα και την στιγμή που στο ζήτησε.

Βάλε μπροστά την μέθοδο «ναι μεν αλλά».  Ναι μεν έχουν βάση οι … ομολογουμένως γελοίες δικαιολογίες που επικαλείσαι, αλλά πως θα ήταν αν ήσουν λιγότερο από αυτό και περισσότερο από κείνο;  Αν θα έκανες περισσότερο απ’ αυτό και λιγότερο από κείνο;

Αυτό με την ερώτηση κρίσεως πριν, μου θύμισε και την Σωκρατική μέθοδο, που επίσης μάθαμε στο σχολείο.  Αντί να λέμε στον άλλο τι να κάνει και να του υπαγορεύουμε ποιος πρέπει να είναι, πόσο καλύτερα είναι να τον ρωτήσουμε, αφήνοντας τον να το πει μόνος του;   Πόσο καλύτερος, πιο έξυπνος, πιο σημαντικός θα νοιώθει με αυτό που ανακάλυψε ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ;  Χεχε, είμαστε μυστήρια όντα, αλλά γι αυτό μας γουστάρω.

Ας προσπεράσουμε όμως για λίγο τον θυμό και το … του τάπα ένα χεράκι.  Για ποιον άλλο λόγο νομίζετε ότι λέμε την γνώμη μας σε κάποιον;  Για να το σκεφτούμε λιγάκι αυτό, όσο θα παίζει το επόμενο κομμάτι.



Το σκεφτήκατε καθόλου ή μπα;  Αφήστε με να σας βοηθήσω.  Υπάρχει περίπτωση να σπεύδουμε καμιά φορά να πούμε την (αρνητική) γνώμη μας στους άλλους, υποκινούμενοι από κίνητρα υποδεέστερα;  Παίζει καθόλου το ενδεχόμενο όταν κάνουμε κριτική στους άλλους αυτό μας κάνει να νοιώθουμε κατά κάποιο τρόπο ανώτεροι, που ΔΕΝ είμαστε σαν αυτούς;  Η περίφημη κάστα των haters, γι αυτούς μιλάω, αν έχετε ακουστά, που δεν χωνεύουν κανένα και από αυτό δεν εξαιρούνται ούτε τα έντερα τους.  Για όλους έχουν πάντα κάτι αρνητικό να πουν.  Κανένας δεν είναι αρκετά καλός και σε όλους βρίσκουν κουσούρια.

Έχει μετρηθεί λοιπόν ότι όσο ασκούμε κριτική στους άλλους, ανεβαίνει το επίπεδο αυτοεκτίμησης μας, κάνοντας ενδόμυχα συγκρίσεις ανάμεσα σ’ αυτό που είναι ο άλλος και σ’ αυτό που είμαστε ή που … νομίζουμε ότι είμαστε εμείς.  Όταν λες σε κάποιον αυτό το θέμα δεν το χειρίζεσαι καλά και κάτσε να σου πω τι να κάνεις, αυτό αυτόματα σημαίνει ότι εγώ το ίδιο θέμα το χειρίζομαι περίφημα, άρα … είμαι καλύτερος από σένα!

Για ψάξτε το λιγάκι.  Αν πάντως αντιληφθείτε ότι αυτός είναι ο λόγος που γινόσαστε επικριτικοί με τους άλλους, σταματήστε το.  Δεν είναι ωραίο να στηρίζει κάποιος την αυτοεκτίμηση του, προσάπτοντας κουσούρια και υποβιβάζοντας όλους του άλλους γύρω του.  Δεν συμφωνείτε;  Χαίρομαι



Υπάρχει πάντως και μια τρίτη περίπτωση που λέμε την γνώμη μας σε κάποιον, από μια καλοπροαίρετη διάθεση να τον βοηθήσουμε να καταλάβει κάποια πράγματα και να διορθώσει τα όποια κακώς κείμενα με την στάση του, κάτι πολύ θεμιτό, αν γίνει με τον σωστό τρόπο.
Στην περίπτωση αυτή, για να σκεφτούμε, τι είναι πιο παραγωγικό;  Να τον στολίσουμε και να τον κάνουμε να μην μας ξαναμιλήσει για τα επόμενα τριάντα χρόνια ή να καλλιεργήσουμε το κατάλληλο έδαφος, που θα δεχτεί την καλοπροαίρετη και ήπια κριτική μας;    Έχετε τρία λεπτά να το σκεφτείτε, όσο παίζει η μουσική.

Α, με την ευκαιρία να σας πω, όσοι αναρωτιέστε για το μουσικό προφίλ της εκπομπής  … μην ψάχνεστε, δεν έχει.  Δεν θα το έλεγα καν μουσικό προφίλ.  Περισσότερο mood θα το έλεγα, με άφθονη διάθεση εξερεύνησης.  Οπότε μην απορήσετε αν την άλλη φορά ακούσετε να παίζει hip-hop και low bap από δω.  Θα είναι το φεγγάρι τέτοιο και ξέρετε πως επηρεάζονται από τα φεγγάρια, τα κεραμιδόγατα.

Σε τρία



Το σκεφτήκατε καθόλου;  Έτσι είναι.  Ο έτερος λόγος που θα λέγαμε την γνώμη μας σε κάποιον, είναι για να τον κάνουμε καλύτερο.  Αυτή είναι και η ιδεαλιστική οπτική του ζητήματος.  Πέστε μου όμως τώρα, πόσο καλύτερο θα τον κάνουμε με το να τον στολίσουμε κανονικά, να τον βάλουμε σε θέση άμυνας, να περιχαρακωθεί πίσω από ένα σωρό ανυπόστατες δικαιολογίες και να κουμπωθεί ακόμη περισσότερο, προσπαθώντας να περισώσει την χαμένη του αξιοπρέπεια;

Ο Dale Carnegy έλεγε, κάνε κριτική, αλλά άσε πάντα στον άλλον ένα περιθώριο να σώσει την αξιοπρέπεια του.  Μην (τόνιζε) ΜΗΝ τον κολλάς στον τοίχο, άσε του ένα περιθώριο διαφυγής, μια δικαιολογία, ΚΑΤΙ.  Θα σε ευγνωμονεί γι αυτό.  Πες του την γνώμη σου, αλλά πες του και πόσο βαθιά εκτιμάς την ικανότητα του να είναι όποιος θέλει.  Δώστου λίγο credit και άφησε του μια έξοδο κινδύνου.  Άφησε τον να πιστεύει ότι κι εσύ στην θέση του, με ίδιες συνθήκες,  θα έκανες τα ίδια λάθη ή και χειρότερα.  Εξ άλλου δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα αυτό.  Είναι πολύ πιθανό νομίζω.  Στη θέση του να έκανες τα ίδια λάθη ή χειρότερα.  Τι λέτε κι εσείς;



Είπα ήπια κριτική προτύτερα και θυμήθηκα αυτό που είπα την άλλη φορά, ότι η αγένεια είναι κόκκινο πανί για το συγκεκριμένο κεραμιδόγατο.   Σωστό να λες την γνώμη σου σε κάποιον, όταν σου ζητηθεί, αλλά χρειάζεται τακτ, γιατί πραγματικά δεν σου χρωστάνε τίποτα οι άλλοι να ακούνε τις προσβολές σου, μόνο και μόνο επειδή εσύ πιστεύεις ότι είσαι τύπος που δεν μασάει τα λόγια του, ενώ στην πραγματικότητα, είσαι απλά τύπος για σφαλιάρες.

Είναι κάτι τέτοιοι τύποι που και καλά δεν κολλάνε, και είναι αυτοί που με κάνουν να ξεχνάω τα Γαλλικά και το πιάνο, όπως επίσης και όοοοολα όσα ωραία σας έλεγα λίγα λεπτά πριν και μου έρχεται στο μυαλό αυτό που θάχετε ακούσει: ξέρεις ποιος είμαι εγώ;  Ξέρω ποιος είσαι.  Είσαι ένα μηδενικό χωρίς αγωγή και τρόπους.  Επίσης όλως τυχαίως ξέρω ποια είμαι εγώ, αλλά κοίτα να δεις που είμαι πολύ απασχολημένη για να κάθομαι να σου δείχνω τώρα.



Και για να καταλήξουμε, όχι παιδιά, δεν είναι αμάρτημα να είσαι ευγενικός και να μην προσβάλεις τους άλλους.  Δεν είναι κακούργημα να έχεις λεπτούς τρόπους και να σέβεσαι τον συναισθηματικό κόσμο του άλλου και τις ευαισθησίες του.  Δεν είναι ξύπνιος αυτός που μιλάει χωρίς να σκέφτεται, που δεν το χρησιμοποιεί και πετάει ότι του ‘ρθει, θεωρώντας τον εαυτό του πιο μπροστά από τους άλλους.  Δεν είναι ούτε cool ούτε sexy ούτε προχώ το να τα λες χύμα στους άλλους, χωρίς να υπολογίζεις τίποτα και κανένα, χωρίς να υπολογίζεις τον αντίκτυπο που έχουν τα λόγια σου.  Αντίθετα είναι ένδειξη περιορισμένης ευφυΐας και ανωριμότητας και δείκτης αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Λάθος μας τα μάθανε ή μάλλον λάθος μας τα υποβάλανε και αυτό το καινούριο σύνθημα να είσαι ο εαυτός σου χρειάζεται επανεξέταση.  Δεν σας κρύβω ότι το ακούω με πολύ σκεπτικισμό.  Καμιά αντίρρηση να είσαι όποιος θέλεις, ο εαυτός σου ή οποιοσδήποτε άλλος και μπράβο σου και kudos, αλλά να ξέρεις, ότι αν ο εαυτός σου μου χωθεί πάρα πολύ στη μύτη, δεν είμαι υποχρεωμένος να τον ανεχτώ.  Όπως είπα και στην αρχή της εκπομπής, σε πετάω στις γραμμές του τραίνου και μετά λέω ότι ήταν ατύχημα. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο.

Συμβουλή της εκπομπής: Πάρτε το αλλιώς, γιατί θα βρούμε.  Το έλα όπως είσαι, δεν βολεύει πάρα πολύ στην συγκεκριμένη περίπτωση.



Ερωτήσεις και Απαντήσεις τώρα.  Δεν έλαβα καμία ερώτηση, μόνο καλά λόγια για την εκπομπή και πολύ σας ευχαριστώ.  Χαίρομαι, γιατί αυτό σημαίνει ότι είσαστε άξια Σπίρτα και το εμπεδώσατε το σημερινό θέμα με την μία.  Γι αυτό σας κάνω παρέα άλλωστε.  Τι νομίζετε;  Θα έχανα αλλιώς το χρόνο μου μαζί σας;

Θα εκμεταλλευτώ όμως τον λίγο χρόνο που μας μένει, να κάνω μια παρακαμπτήριο και να σας πω για τον Μαραθώνιο αγάπης που κάνει για 5η συνεχή χρονιά το Spirto Web Radio, το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου.  Περισσότερα θα μάθετε από τον σταθμό πολύ σύντομα.  Φέτος σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Πρόληψης τροχαίων Ατυχημάτων Ανηλίκων, Αγάπη για Ζωή, συλλέγουμε πλαστικά καπάκια από εμφιαλωμένο νερό, αναψυκτικά, χυμούς, γάλα, τσάι, κρασί, λάδι, συσκευασίες καφέ από super market και γλυκά πουράκια ...

Τα έσοδα από την ανακύκλωσή τους, διατίθενται για την αγορά αναπηρικών αμαξιδίων, που θα προσφερθούν σε άτομα τα οποία τα έχουν απόλυτη ανάγκη και δεν μπορούν να τα αποκτήσουν.
Σύνθημα μας:  Γιατί να το πετάς...???  Φέρτο σε μας ;).

Για όσους δεν ξέρουν τι είναι ο μαραθώνιος, ξεκινάμε το πρόγραμμα από το πρωί στις 11, σε ένα κεντρικό σημείο της πόλης, με εναλλάξ στο μικρόφωνο τους παραγωγούς και τους προσκεκλημένους του σταθμού  και όσο μας πάρει ...  συχνά μέχρι τα χαράματα της επόμενης.  Είναι ένα Call to Action, όπου καλούμε τον κόσμο να μας επισκεφτεί, να ενημερωθεί, να συμμετάσχει σε συζητήσεις, να στείλει μηνύματα και να στηρίξει με όποιο τρόπο μπορεί το σκοπό μας.

Ο τόπος διεξαγωγής και συγκέντρωσης για φέτος, θα ανακοινωθεί σύντομα.  Εσείς να είστε απλά έτοιμοι.  Το Σάββατο, στις 17, από τις 11 το πρωί και όσο πάρει.

Πάμε για το προτελευταίο μουσικό κομμάτι σήμερα


Ακούσαμε το μουσικό θέμα της σειράς Βίκινγκς.  Ένα κομμάτι που μου αρέσει πάρα πολύ και δεν θα μπορούσα να τπ αφήσω, παρά το ότι έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ τον ραδιοφωνικό χρόνο της εκπομπής.

Αυτά τα λίγα για σήμερα …  ελπίζω να μην σας κούρασα, τα λέμε την άλλη Παρασκευή, την ίδια ώρα.  Στις 7 το βράδυ, εδώ στο Spirto Web Radio, το web radio της καρδιάς μας.  Θα σας το θυμίσω κι εγώ όμως.

Μην φύγετε!  Ακολουθεί ο Μιχάλης Μαυροβουνιώτης στις 9 με τους Ρεμπέτικους Δρόμους.

Μέχρι την άλλη Παρασκευή γεια σας, νιάου δηλαδή







Comments


DON'T MESS WITH CATS - THEY ARE LIONS IN DISGUISE
Live On Air: κάθε Παρασκευή στις 7 το βράδυ
On Replay: Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα με τον πρώτο καφέ. Bring the cake!
Όλες οι αναρτήσεις και το περιεχόμενο εδώ, γρατζουνίστηκαν responsibly από το * Κεραμιδόγατο
Όσοι δεν πρόλαβαν τις ζωντανές εκπομπές, οι εκπομπές διατίθενται στο Mixcloud, σε πακέτο για το σπίτι ;-)


Forget Me Not - Ακολουθήστε το Κεραμιδόγατο:


ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ