 |
| Ακούστε Ζωντανά! |
1 Καλησπέρα Σπίρτα μου! Πως μου είστε απόψε, Αισιόδοξοι; Χαλαροί; Ή την κοπανίσατε ήδη και μας κουνάτε μαντήλι;
Παραμονή της τελευταίας Κυριακής της Αποκριάς σήμερα, με την Καθαρή Δευτέρα προ των πυλών. Τριημεράκι είναι αυτό για κάποιους, δεν το λες και λίγο.
Σκεφτόμουν αυτές τις μέρες αυτά που λέγαμε στην προηγούμενη εκπομπή, περί απιστίας κλπ. Όσοι παρακολουθήσατε, θα θυμάστε το συμπέρασμα του Κεραμιδόγατου, ότι δηλαδή το πρόβλημα σε μια σχέση δεν είναι η πράξη της απιστίας, αλλά οι λόγοι που οδηγούν σ’ αυτήν, όταν βέβαια υπάρχουν λόγοι, διότι πολλές φορές είπαμε, ότι είναι και μερικοί που έχουν το μικρόβιο στο αίμα τους και θα απιστήσουν και χωρίς να υπάρχουν λόγοι.
Κατέληξε λοιπόν το Κεραμιδόγατο, ότι το πρόβλημα βρίσκεται όταν μια σχέση διαλύεται, θεωρώντας εντελώς αυθαίρετα, ότι η προσπάθεια και μόνο να κρύψει κάποιος την απιστία, δείχνει ότι η σχέση δεν έχει πεθάνει ακόμα και υπάρχουν ελπίδες να σωθεί.
Εντελώς αυθαίρετο θα μου πείτε και δεν έχει εφαρμογή παντού, γιατί υπάρχει και η περίπτωση μια σχέση να είναι νεκρή και η όλη προσπάθεια να κρυφτεί η απιστία μπορεί να οφείλεται καθαρά είτε στο ότι ο άπιστος έχει συνηθίσει την μόνιμη σχέση του και δεν θέλει να ξεβολευτεί, είτε ότι κάποιες φορές δεν θέλεις απλά να πληγώσεις τον άλλον, αναγνωρίζοντας ότι δεν σου φταίει σε τίποτα, που τα αισθήματα σου για κείνον τελείωσαν.
Μπορεί δηλαδή να μην έχεις πλέον ερωτικά αισθήματα για τον σύντροφο σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι δεν έχεις καθόλου αισθήματα γι αυτόν ή ότι δεν εκτιμάς όσα σου έδωσε στο διάστημα που η σχέση σας ήταν ακόμα ζωντανή. Αν μάλιστα έχουν μεσολαβήσει και παιδιά, τα αισθήματα σεβασμού, εκτίμησης και ευγνωμοσύνης , μπορεί να σε κάνουν να κρύψεις την απιστία κι ας πρόκειται για μια σχέση ουσιαστικά νεκρή.
Δύσκολο πράγμα οι διαπροσωπικές σχέσεις, δεν θέλω να σας χαλάσω την διάθεση, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω το δικαίωμα ενός ανθρώπου να μην αγαπά πια και να ψάχνει την ευτυχία αλλού, βλέποντας παράλληλα ότι η ειλικρίνεια δεν είναι πάντα εφικτή, όταν δεν θέλεις να πληγώσεις τον άλλον. Υπάρχουν δηλαδή περιπτώσεις όπου μπορεί εσύ μεν να βρήκες την αδελφή ψυχή, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι σε βρήκε κι εκείνη.
Όμως τέρμα με την μεμψιμοιρία, δεν θέλω να σας ρίξω άλλο, μέρες που είναι, γι αυτό θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε σε κάτι άλλο απόψε, πιο ελαφρύ και ενδεχομένως πιο διασκεδαστικό. Θα δείξει.
2 Δεν ξέρω γιατί, αλλά οι Απόκριες, για λόγους που δεν μου είναι ξεκάθαροι, μου έφερναν πάντα μια μελαγχολία. Παρά το ότι υποτίθεται ότι είναι γιορτή να βγεις από το καβούκι σου και να ξεδώσεις, με τους μασκαράδες και τα αποκριάτικα πάρτυ και την σάτιρα και με τους χαρταετούς της Καθαρής Δευτέρας αργότερα, όλα αυτά εμένα, με κάποιο τρόπο, μου άφηναν μια πικρή γεύση στο τέλος. Θα το κοίταζα αυτό, αν οι ψυχαναλυτές δεν κόστιζαν τόσο πολύ.
Ίσως λέω πάλι, ίσως αυτό να οφείλεται στις λεπτομέρειες του εορτασμού. Όλη αυτή η προσπάθεια να απομιμηθείς πράγματα, όλα αυτά τα κακέκτυπα, τα θλιβερά άρματα των αποκριάτικων παρελάσεων, η φτηνή χονδροκομμένη σάτιρα, τα χορευτικά γκρουπ, που παρελαύνουν, προσπαθώντας μάταια να υποκινήσουν τον κόσμο να διασκεδάσει και να ξεδώσει, χωρίς να του προσφέρουν παράλληλα και τον λόγο, κάπου εμένα όλο αυτό το σκηνικό με χαλάει. Μου φέρνει πολύ σε bollywood και με ρίχνει. Λίγο decadence μου κάνει, τσίρκο μου φαίνεται. Μα θα μου πείτε, είναι κακό το τσίρκο; Όχι, αυτό λέω! Χάλια είναι!
Δεν ξέρω όμως με σας τι γίνεται και πως το βλέπετε. Δεν θέλω να σας επηρεάσω. Τώρα να σας πω, ότι δεν μου αρέσει και το τσίρκο ή θα με πείτε ξυνή; Δεν μου αρέσει λοιπόν. Ποτέ δεν μου άρεσε ούτε παιδί όταν ήμουν. Το ένοιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά. Τώρα δε ακόμη περισσότερο, που είδα, έμαθα και κατάλαβα, τι τραβάνε τα δόλια τα ζώα, για να μάθουν να κάνουν τις αηδίες που μας σερβίρουν σαν επιτεύγματα, ότι δηλαδή και καλά τα ζώα έχουν νοημοσύνη. Τρίχες νοημοσύνη έχουν. Ή μάλλον έχουν, τόση όση τους χρειάζεται για την επιβίωση και αναπαραγωγή τους και άφθονο ένστικτό. Αυτά έχουν.
Αυτά ακριβώς εκμεταλλεύονται στο τσίρκο και τα «εκπαιδεύουν» υποτίθεται, ενώ στην πραγματικότητα τα βασανίζουν. Στην ουσία αξιοποιούν το ένστικτο αυτοσυντήρησης των ταλαίπωρων των ζώων, για να τα εξαναγκάσουν να κάνουν διάφορα πράγματα. Είναι ποτέ δυνατόν να γελάσεις ή έστω να ευχαριστηθείς, όταν κάποιος βασανίζεται, εκβιάζεται, παραβιάζεται η φύση του και τελικά υποφέρει; Τι σόι άνθρωπος πρέπει να είσαι; Αλλά εδώ θα μου πείτε, υπάρχουν άνθρωποι που διασκεδάζουν ακόμα με τις ταυρομαχίες, λες και είμαστε άνθρωποι των σπηλαίων.
Αφήστε δε τους κλόουν, με τους οποίους ποτέ δεν μπόρεσα να γελάσω, ούτε καν να χαμογελάσω. Ναι, έχουμε και κλόουν στις Απόκριες, όπως έχουμε και στα τσίρκα. Υποτίθεται για να μας κάνουν να γελάσουμε. Μα στ’ αλήθεια, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι κλόουν, διεθνούς φήμης πάντα, που μπορούν να σου βγάλουν γέλιο. Όλοι οι άλλοι, εμένα, πιο πολύ δυστυχία μου βγάζουν με τις γκριμάτσες και το σοβάτισμα στο πρόσωπο και τις εξευτελιστικές γκάφες, στις οποίες πέφτουν ηθελημένα κατά λάθος, για να βγάλουν λίγο γέλιο.
Δεν θα το συνεχίσω όμως, μην σας στενοχωρήσω μέρες που είναι. Σαν αφήνω μόνους να σκεφτείτε λίγο τον Ronald Mcdonald,τον κλόουν των Macdonalds, που ενθουσιάζει τα παιδάκια μόλις τον δουν και … τρώνε όλο το φαΐ τους χωρίς κουβέντες.
3 Το γεγονός είναι, πως όποιοι κι αν είναι οι λόγοι, το πνεύμα της Αποκριάς αδυνατεί να μπει σ’ αυτό εδώ το Κεραμιδόγατο, σε αντίθεση με τα άλλα εποχιακά πνεύματα, των Χριστουγέννων και του Πάσχα και αυτό της άνοιξης και το άλλο με το καλοκαιράκι, τα οποία όχι μόνο του μπαίνουν πολύ εύκολα, αλλά δυσκολεύονται μετά κατά την έξοδο και δεν του βγαίνουν κιόλας. Έφτασε αποκριά για να ξεστολίσει αυτό εδώ το γατί.
Μιλώντας για εποχικότητα, μου αρέσει όμως το έθιμο της Σαρακοστής. Αν μη τι άλλο, το βρίσκω πολύ θετικό για το σώμα, με όλη αυτή την προσπάθεια να κρατηθούμε μακριά από τις ζωικές τροφές. Το βλέπω και λίγο διαφορετικά, όχι μόνο δηλαδή σαν περίοδο αποτοξίνωσης, αλλά και σαν άσκηση για ενδυνάμωση χαρακτήρων, με όλη αυτή την προσπάθεια να κρατηθείς μακριά από την υπερβολή και την τρυφηλότητα.
Γελάω ήδη καθώς σκέφτομαι πολλούς από εσάς να αναρωτιούνται, τι στα κομμάτια είναι πάλι αυτή η τρυφηλότητα, που σας ξεφούρνισα και αν είναι κάτι που τρώγεται σκέτο ή αν σερβίρεται με κάποια σως. Για να μην σας αφήσω με την απορία λοιπόν, τρυφηλότητα ή συβαριτισμός είναι η υπερβολική πολυτέλεια, η νωχέλεια εξ’ αιτίας της καλοπέρασης, η μαλθακότητα, η φιληδονία, ο ευδαιμονισμός και η προσήλωση γενικά στις υλικές απολαύσεις.
Σας μπέρδεψα κι άλλο; Αφήστε με να σας ξεμπερδέψω. Όχι τώρα, σε λίγο. Τώρα αυτό που κάνουμε είναι, όσο παίζει το επόμενο μουσικό κομμάτι, μπαίνουμε στο site του spirto web radio, πάμε κάτω αριστερά και πατάμε εγγραφή. Μπορείτε μετά να συμμετέχετε ενεργά στην εκπομπή και να κάνετε σχόλια. Δίνετε μόνο ένα email, για να ξέρουμε ότι δεν είσαστε ρομπότ. Τόσο απλό, που πιο απλό δεν γίνεται. Άντε και σας περιμένω εδώ να σας πω, για την τρυφηλότητα και τον συβαριτισμό, Όχι, δεν τρώγονται. Άντε.
4 Όπως ξεκίνησα να λέω λοιπόν, οι Συβαρίτες ήταν οι κάτοικοι της αρχαίας Συβάρεως, μια από τις αρχαίες ελληνικές αποικίες της Κάτω Ιταλίας, οι οποίοι ασχολούνταν συνεχώς με συμπόσια, θεάματα και απολαύσεις. Το αποτέλεσμα ήταν ότι απασχολημένοι με τις απολαύσεις τους, αδιαφόρησαν εντελώς για τους εξωτερικούς κινδύνους, κι έτσι μια άλλη Ελληνική αποικία της Νότιας Ιταλίας, οι Κροτωνιάτες, κατάφεραν να τους σβήσουν από τον χάρτη μέσα σε μία μόνο μέρα. Πήγαιναν γυρεύοντας.
Τώρα θα πει κάποιος και σωστά, για ποια πολυτέλεια μιλάει αυτή, με τέτοια κρίση; Που την βλέπει την πολυτέλεια; Εντάξει, ας το βγάλουμε έξω αυτό με την πολυτέλεια. Δεν το λες εμμονή στην πολυτέλεια αυτό που μας διακατέχει τους Νεοέλληνες. Κρατάμε όμως όλα τα υπόλοιπα, με τις απολαύσεις, και πιο ειδικά αυτή που έχει να κάνει με το φαγητό, που δεν την στερούμαστε με τίποτα. Και να τα πιτόγυρα και να τα κοντοσούβλια και να τα κιλά και οι ενοχές και τύφλα νάχουν τα πρόβεια τα γιαουρτάκια των ενδόξων προγόνων μας.
Με αυτή την έννοια λοιπόν, βρίσκω πολύ συμπαθητική την περίοδο της Σαρακοστής, ένας δε λόγος παραπάνω, που η Σαρακοστή θα μας οδηγήσει με ασφάλεια στο Πάσχα. Αλλά ας μην προτρέχουμε, παρ’ όλο που σαν Κεραμιδόγατο, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να προτρέξουμε και να μιλήσουμε από τώρα για το Πάσχα και όχι, η προτίμηση μου δεν οφείλεται στα σουβλιστά αρνάκια.
Τρελαίνομαι για κάθε τι πασχαλινό, αλλά ιδιαίτερα για την εποχή. Μεγάλη φαν της άνοιξης, παιδί της πρωτομαγιάς κι η ίδια, η άνοιξη με αναζωογονεί, με γεμίζει ενέργεια, ανανεώνει τα κύτταρα μου και με κάνει να νοιώθω ότι δεν χάθηκε ακόμα κάθε ελπίδα. Μου φέρνει στο νου το σχολείο, που κάθε τέτοια εποχή, όταν έσκαγε μύτη η άνοιξη, εκλιπαρούσαμε για μια εκδρομή. Κι αν δεν ήταν εκδρομή, σίγουρα ήταν κοπάνα.
Δεν θυμάμαι ποτέ κανένα να έκανε κοπάνα χειμώνα καιρό, πράγμα που με την σειρά του μου φέρνει στο νου το ανέκδοτο με τους τέσσερις νεαρούς, που την έκαναν κοπάνα μια ανοιξιάτικη μέρα, επηρεασμένοι από τον καιρό και τον πυρετό της άνοιξης. Γυρίζοντας στο σχολείο να δώσουν το παρόν, δικαιολόγησαν την απουσία, λέγοντας ότι τους έπιασε λάστιχο καθώς έρχονταν με το παλιό αμάξι του ενός.
Έμπειρη η καθηγήτρια τους απαντάει με χαμόγελο: Χάσατε όμως το πρόχειρο τεστ, γι αυτό καθίστε παρακαλώ χωριστά ο καθένας, βγάλτε χαρτί και στυλό και γράφετε. Ανακουφισμένα τα αγόρια, που την γλύτωσαν έτσι φτηνά, κάθονται, ο ένας εδώ κι ο άλλος εκεί, όπως τους είπε.
Ερώτηση πρώτη, λέει η καθηγήτρια, ποιο λάστιχο έσκασε;
Ως κεραμιδόγατο πάντως θα με δείτε να συμφωνώ 100% με αυτούς που λένε ότι η άνοιξη είναι ίσως ο μόνος επαναστάτης, του οποίου η επανάσταση πέτυχε ή με αυτό το άλλο που έλεγε ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, ότι η άνοιξη είναι ο τρόπος της φύσης να μας πει, ας κάνουμε ένα πάρτι και θα με δεις, κάθε άνοιξη, να ξαναγεννιέμαι.
Αναγεννιέται από την τέφρα της θα πει κάποιος κακεντρεχής, προσπαθώντας μάταια να κάνει χιούμορ με την ηλικία μου, αλλά σ’ αυτόν, ένα έχω να πω: Κεριά!
5 Πάντως η αλήθεια είναι, ότι ακόμα και για ένα ανυπόμονο γατί σαν αυτό εδώ, είναι ακόμα πολύ νωρίς να μιλάμε για την άνοιξη. Δεν μας λυπήθηκε καθόλου ο φετινός χειμώνας και πραγματικά αναρωτιέμαι, που πήγαν φέτος οι αλκυονίδες μέρες. Τις είδατε εσείς πουθενά; Γιατί εγώ ούτε καν. Με τα γάντια του γκολφ κοιμόμαστε ακόμα τα βράδια, όχι ότι παίζουμε γκολφ, αλλά λέμε τώρα. Αν είχαμε, μ’ αυτά θα κοιμόμαστε.
Διάβαζα τον Αύγουστο για τα ημερομήνια, που χρησιμοποιούσαν οι παλιοί, οι αγρότες ιδιαίτερα, για να προβλέπουν τον καιρό που θα κάνει τον χειμώνα. Παρατηρώντας λέει τον καιρό των 12 πρώτων ημερών του Αυγούστου, έκαναν πρόβλεψη, τα παλιά τα χρόνια, του καιρού που θα επικρατήσει κατά τους επόμενους 12 μήνες. Εεε, φέτος ούτε καν κοντά δεν έπεσαν οι προβλέψεις, προς μεγάλη χαρά των μετεωρολόγων. Αίθριο καιρό προέβλεπαν, με ήπιες θερμοκρασίες, λιακάδες και γλυκές χειμωνιάτικες μέρες και νύχτες. Που είναι αυτά; Εγώ είδα ψοφόκρυο, χιόνι, μποφόρ και την μετεωρολογική υπηρεσία να σκίζει τα πτυχία της, αντιμέτωπη με έναν από τους βαρύτερους χειμώνες φέτος στην πρόσφατη ιστορία μας. Άντε μετά ανέβα στα κεραμίδια με τέτοιο καιρό.
Κατ’ αρχήν, για να ανέβεις στα κεραμίδια, βασικός παράγων, έπρεπε τα κεραμίδια να είναι εκεί, πάνω στην στέγη. Που; Τα σήκωσε και τα κεραμίδια φέτος και μας άφησε άστεγα τόσα κεραμιδόγατα, στους πέντε δρόμους. Όχι ότι δεν είμαστε του δρόμου, αλλά στα μπαράκια καταλήξαμε να ξεχειμωνιάσουμε, αλκοολικά κοντέψαμε να γίνουμε! Πόσα Jack Daniels πια! Πόσα Mai-Tai και πόσα Bi-52 δηλαδή, πριν ανέβουμε στα τραπέζια επάνω, φορώντας μόνο το καπέλο μας;
Αλλά και διεθνώς βλέπω ότι παρουσιάστηκε μια επιδείνωση του καιρού. Διάβαζα κάπου ότι το Playboy και το Penthouse κινδύνεψαν να κλείσουν τον φετινό χειμώνα, γιατί δεν έβρισκαν πλέον κουνελάκια πρόθυμα να βγάλουν τα ρούχα τους και να φωτογραφηθούν γυμνά. Κοντέψανε οι πορτοφολάδες, να βάζουν τα χέρια στις τσέπες του κόσμου, για να ζεσταθούν! Κόβανε κλίσεις λέει για παράνομη στάθμευση και οι παραβάτες εκλιπαρούσαν να καταδικαστούν στην ηλεκτρική καρέκλα!
Θα ήταν πάντως μια καλή ιδέα, δεν ξέρω πως θα το βλέπατε κι εσείς, παίρνοντας το έναυσμα από τις ηλεκτρικές κουβέρτες, να αρχίσει κάποια στιγμή ο Levi Straus να φτιάχνει ηλεκτρικά τζην, αλλιώς δεν μας βλέπω.
Δεν ξέρω, τι να σα πω, εγώ δεν ξέρω τι διαπίστωσαν οι αγρότες φέτος με τα ημερομήνια, αλλά έτσι που τα είδα τα πράγματα, πάω στοίχημα, ότι όσοι από αυτούς άρμεγαν αγελάδες, λογικά θα πρέπει να έπαιρναν παγωτό με γεύση βανίλια, αντί για γάλα.
Κρυάδες, εεεε; Κάπου μπάζει εδώ μέσα νομίζω.
6 Ο χειμώνας σαν εποχή δεν φημίζεται για τις καλές του σχέσεις με τους ανθρώπους, αλλά εντάξει, ότι είναι, είναι, στο κάτω-κάτω, βαρύς ο χειμώνας φέτος, μας χάρισε και χιονισμένα Χριστούγεννα. Που τα είχαμε ξαναδεί αυτά; Τέτοιες δόξες; Άλλες χρονιές, άντε να βλέπαμε λίγο χιονόνερο και μερικές νιφάδες, ίσα-ίσα όσο χρειάζεται για να λασπωθούμε. Ας μην είμαστε γκρίνια λοιπόν.
Αυτό με τον καιρό, μου έφερε στο νου ένα ζήτημα, που δεν ακουμπήσαμε καθόλου στην προηγούμενη εκπομπή, λόγω έλλειψης χρόνου. Τελικά έχει εποχικότητα η απιστία; Υπάρχουν εποχές που οι άνθρωποι απιστούν ασύστολα και άλλες που είναι πιστοί; Και αν όχι, τι παίζει με τους καλοκαιρινούς έρωτες; Θα ήταν παράλειψη από μέρους μου, αν δεν έκανα μια γρήγορη έστω αναφορά στο θέμα και αυτό ακριβώς σκέφτομαι να κάνω τώρα.
Είναι αλήθεια ότι η ψυχολογία των ανθρώπων, όπως και των Κεραμιδόγατων, κατά τη διάρκεια της άνοιξης, αλλά και του καλοκαιριού είναι διαφορετική από ότι το φθινόπωρο και το χειμώνα. Θα έχετε ακούσει για τα winter blues, την κατάθλιψη δηλαδή κατά τους χειμερινούς μήνες. Καμία σχέση με τα blues του δικού μας του Νόστου που παίζει στο σπίρτο. Για όσους δεν το κατάλαβαν, σκιώδης διαφήμιση λέγεται αυτό.
Τους ανοιξιάτικους λοιπόν και καλοκαιρινούς μήνες παρατηρείται αύξηση των θετικών συναισθημάτων και της σεξουαλικής επιθυμίας, σε αντίθεση με το χειμώνα που είναι περισσότερο συνδεδεμένος με τις υποχρεώσεις και την δουλειά και ο καιρός δεν μας προδιαθέτει για κοινωνικές επαφές και δραστηριότητες έξω από το σπίτι. Τώρα από πότε χαρακτηρίζονται οι σχέσεις σαν κοινωνικές επαφές και δραστηριότητες έξω από το σπίτι, να το σκεφτούμε λίγο. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό για την ώρα.
Η αύξηση της σεξουαλικής επιθυμίας τις εποχές αυτές του χρόνου, λένε οι ψυχολόγοι, κάνει τους ανθρώπους πιο ανοιχτούς στο φλερτ και στο ερωτικό παιχνίδι, χαρίζει ένα αίσθημα ευφορίας, αυξάνει τον αυθορμητισμό και χαλαρώνει τις αντιστάσεις. Συνεπώς, οι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς στην απιστία αυτές τις περιόδους. Το καλοκαίρι ειδικά αισθανόμαστε, λένε, πιο χαλαροί, πιο ελεύθεροι και πιο σεξουαλικοί και συχνά η έντονη σεξουαλική επιθυμία εκφράζεται μέσα από την εναλλαγή των σεξουαλικών συντρόφων, χωρίς να μπαίνουν δεύτερες σκέψεις ή προβληματισμοί.
Το πράγμα είναι δηλαδή κάπως σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία. Ανεβαίνει ο αυθορμητισμός και η ερωτική διάθεση, μειώνονται οι εγκεφαλικές λειτουργίες και ο κριτικός νους. Τι να πω; Χωρίς να είμαι ειδική, εγώ νομίζω, ότι οι παράλληλες σχέσεις βρίσκονται μέσα στη ζωή και ότι δεν είναι ανάλογα με την εποχή ή τις διακοπές. Οπότε μην πάμε να φορτώσουμε τις ματσαγκανιές που κάνουμε στο καλοκαιράκι και στις φουσκοδεντριές της άνοιξης, έτσι; Ότι και καλά ενδώσαμε λόγω εποχικότητας.
Εγώ θα πω και το άλλο. Όταν ο καιρός φτιάχνει, γεγονός είναι ότι ντυνόμαστε πιο ελαφρά, πιο σέξυ, τα βγάζουμε πιο πολύ έξω, εεε, και λογικά, οι πειρασμοί είναι περισσότεροι, που θα σε κάνουν να ξεστρατίσεις. Για τους άντρες μιλάω. Και ναι, ξέρω ότι οι άντρες δεν είναι τέτοιοι. Όταν μια γυναίκα το καλοκαίρι φοράει ένα μπικίνι, μπορεί μεν να αποκαλύπτει το 90% από το σώμα της, ανάλογα το μπικίνι, αλλά ένας άντρας, θα πρέπει να καταλάβουμε, ότι ποτέ δεν θα κοιτάξει τα γυμνά μέρη του σώματος της. Να τα λέμε κι αυτά. Μόνο τα καλυμμένα μέρη θα κοιτάξει. Αλλοίμονο τώρα!
7 Παράλειψη θα ήταν επίσης από μέρους μου, αν δεν έκανα μια αναφορά σε μια ανάρτηση στο facebook, της αγαπημένης Σάννας, πιστής ακροάτριας του spirto web radio. Έλεγε λοιπόν η ανάρτηση, πως ερωτεύονται στις διάφορες χώρες του κόσμου. Σας το μεταφέρω:
Στην Γαλλία: η γυναίκα τον αγαπά. Ο άντρας αγαπά εκείνη και άλλη μία.
Στην Αγγλία: η γυναίκα τον αγαπά. Ο άντρας αγαπάει και κάποιον άλλον.
Στην Αμερική: η γυναίκα τον αγαπά. Ο άντρας αγαπά εκείνη και την πατρίδα του.
Στην Κίνα: η γυναίκα τον αγαπά. Αυτός δεν προλαβαίνει, γιατί δουλεύει στο εργοστάσιο όλη μέρα.
Στην Ελλάδα: η γυναίκα τον αγαπά. Ο άντρας … αγαπάει την μάνα του.
Μεγάλες αλήθειες!
Γυρίζοντας τώρα στο θέμα των εποχών, θα συμφωνήσουμε όλοι πιστεύω, ότι έχει και κάποια θετικά ο χειμώνας και όσοι βιάζονται να τελειώσει ο χειμώνας, να σταματήσουν να παραπονιούνται για το κρύο, για ν’ αρχίσουν να παραπονιούνται για την ζέστη, ας δείξουν λίγη υπομονή. Δεν χάλασε κι ο κόσμος! Ο καιρός χάλασε.
Είμαστε πολλοί εμείς, που προτιμάμε να φτιάχνουμε κάστρα στην άμμο, από το να φτιάχνουμε χιοναθρώπους στο χιόνι, όμως κάτι καλό θα υπάρχει και στον χειμώνα, δεν μπορεί. Για αρχή, τον χειμώνα έχουμε τα Χριστούγεννα, έτσι ένα στα γρήγορα που μου έρχεται στο μυαλό τώρα. Το κρύο τον χειμώνα μας χαρίζει επίσης ροζ μάγουλα, τύφλα νάχει το ρουζ. Μην γελάτε. Τα αιμοφόρα αγγεία μας αντιδρούν στο κρύο και μας χαρίζουν φυσικό ροζ στα μάγουλα. Εντάξει, κοκκινίζει και η μύτη και μπορεί να σου πέσει, αλλά αυτό το παραβλέπουμε.
Έπειτα τον χειμώνα ξεχνάς τα ξυραφάκια και το ξύρισμα. Για μας τα κορίτσια μιλάω. και το ξύρισμα των ποδιών. Βάζεις το ωραίο σου τζινάκι και από μέσα το γκαζόν ακούρευτο. Μπορεί βέβαια μετά να χρειαστείς χλοοκοπτικό, αντί για ξυραφάκι, αλλά αξίζει τον κόπο, πιστέψτε με.
8 Αλλά τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα και τα αγόρια θα είχαν να ωφεληθούν, αν άφηναν γένια τον χειμώνα, σαν ένα δεύτερο κασκόλ ας πούμε ή σαν μονωτικό, κατά του κρύου. Είναι η πιο κατάλληλη εποχή για γένια πιστεύω. Έτσι και αφήσεις μούσι το καλοκαίρι και πας μετά να ξυριστείς, σου αφήνει την πρόσοψη σαν ζωγραφισμένη, με το μαύρισμα τόπους-τόπους. Δεν το συνιστώ.
Έπειτα ο χειμώνας είναι μια ευκαιρία για σούπες. Κάνεις φτηνές off season διακοπές. Βγαίνουν όλες οι αγαπημένες σου σειρές στην τηλεόραση. Τον χειμώνα δεν έχει κουνούπια. Ψοφάνε από το κρύο. Να τα λέμε κι αυτά. Τα κύματα στην θάλασσα είναι τεράστια και κάνεις καλύτερο … σέρφινγκ. Αυτό κι αν είναι! Όλη μας η έννοια αυτό ήταν, που θα βρούμε μεγάλα κύματα για σέρφινγκ!
Α, και το άλλο που λένε «κρύο, καιρός για δύο»! Κι αυτό στα συν του χειμώνα συγκαταλέγεται. Δεν ξέρω τι λένε οι ψυχολόγοι, αυτά που λέγαμε πριν, για τις σχέσεις του καλοκαιριού και τις φουσκοδεντριές της άνοιξης, αλλά αν ρωτάτε εμένα, ο χειμώνας με το κρύο είναι η πιο κατάλληλη εποχή για την «κοινωνικοποίηση» που λέγαμε πριν, για πιο intimate καταστάσεις δηλαδή.
Υπάρχει καλύτερο από το κρύο, την βροχή και το χιόνι, να μαίνονται έξω κι εσύ να χουχουλιάζεις κάτω από τα σκεπάσματα με τον συνάνθρωπο σου, δίνοντας άλλη μορφή και νόημα σ’ αυτό που λέμε ανθρώπινη αλληλεγγύη και συντροφικότητα; Δεν υπάρχει κι όποιος έχει αντίρρηση να κάνει ένα βήμα μπροστά, να τον δουν όλοι.
Άντε τώρα να έχεις τρυφερές περιπτύξεις μέσα στο κατακαλόκαιρο, με τον τόπο να βράζει γύρω. Ούτε το χέρι δεν αφήνεις να σου πιάσει. Ιδανικά πρέπει να κάθεται και λίγα μέτρα μακριά σου, για να μην κολλήσετε, όταν ο ιδρώτας θα στάζει ποτάμι. Και όλα αυτά που λένε τώρα οι ψυχολόγοι, ταπεινή μου άποψη και συγχωρείστε μου την έκφραση, αλλά είναι για τον …. κλίβανο.
9 Δεν σας έπεισα ακόμη; Λογικό! Πώς να πεισθείς για τα οφέλη του κρύου, όταν όλοι σου οι γνωστοί φταρνίζονται και βήχουν από τον Νοέμβριο; Αλλά το προσπερνάμε αυτό. Γράφετε!
Τον χειμώνα καίμε περισσότερες θερμίδες μας λένε οι διαιτολόγοι. Μπορεί να παίρνουμε βάρος και να γινόμαστε σαν τετράφυλλες ντουλάπες, αλλά αυτό οφείλεται καθαρά στο ότι παράλληλα το ρίχνουμε στα comfort foods κι όχι μόνο, αλλά τρώμε και τον άμπακο. Αν κρατούσαμε μια ισορροπημένη διατροφή χειμώνα-καλοκαίρι, τότε θα βλέπαμε το βάρος μας να μειώνεται αισθητά. Το νου σας λοιπόν.
Καθαρότερη αναπνοή. Με τα χαμηλότερα επίπεδα όζοντος στην ατμόσφαιρα τον χειμώνα, αναπνέουμε καλύτερης ποιότητας, καθαρότερο αέρα. Βαθιά εισπνοή λοιπόν.
Η άσκηση δεν είναι τόσο ενοχλητική. Ιδρώνεις δύσκολα και είναι πολύ πιο ευχάριστη, χώρια που σε ζεσταίνει κιόλας και κάνεις οικονομία και στην θέρμανση.
Το κρύο επιμηκύνει το προσδόκιμο ζωής. Έρευνα του πανεπιστημίου του Michigan έδειξε ότι σκουλήκια που εκτέθηκαν σε χαμηλές θερμοκρασίες, παρέτειναν τον κύκλο ζωής τους. Το ίδιο έγινε και με ποντίκια. Ελπίζουμε ότι το ίδιο να συμβαίνει και με τους ανθρώπους.
Ο χειμώνας μας ανεβάζει το ηθικό. Με όλα τα χοντρόρουχα που αναγκαζόμαστε να φοράμε, χωρίς το άγχος του μαγιό και της παραλίας, νοιώθουμε καλύτερα για το σώμα μας και η αυτοπεποίθηση μας ανεβαίνει κάθετα. Αισθανόμαστε πιο όμορφοι δηλαδή.
Μελέτες έδειξαν ότι ο συνεχής καλός καιρός και η ηλιοφάνεια δεν μας κάνει πιο χαρούμενους. Αντίθετα είμαστε πιο χαρούμενοι και πιο αισιόδοξοι, όταν βγαίνει ο ήλιος, μετά από μια περίοδο κακοκαιρίας και κρύου. Ισχύει.
Πεισθήκατε ή ακόμα; Να συνεχίσω; Συνεχίζω. Τελευταίο ακούστε κι αυτό. Ο χειμώνας είναι περίοδος περισυλλογής, επαναπροσδιορισμού και λήψης σημαντικών αποφάσεων για τις διαπροσωπικές σχέσεις. Στατιστικά του facebook έδειξαν ότι οι χωρισμοί είναι πολύ περισσότεροι από την άνοιξη, μέχρι το καλοκαίρι, ενώ υπάρχει μια αδράνεια την περίοδο του χειμώνα, περίοδος που γίνονται όλες οι σχετικές ζυμώσεις.
Είδατε το facebook; Κάνει και κοινωνικές μελέτες. Στο μικροσκόπιο μας έχουν βάλει σας λέω.
10 Ελάτε όμως, ας σοβαρευτούμε λίγο με τις εποχές. Όλες καλές είναι και μην κολλάμε στις λεπτομέρειες. Το ότι ο Τιτανικός βούλιαξε χειμώνα από ένα παγόβουνο οφείλεται σε καθαρή σύμπτωση! Θα μπορούσε να βουλιάξει και από γλάρο. Ας μην το κάνουμε θέμα! Το κάναμε ταινία. Φτάνει!
Άσχετο, αλλά το ξέρατε ότι ο Τιτανικός είναι η μόνη ταινία, που και όταν ακόμα βγήκε σε βίντεο, ο κόσμος συνέχιζε να συρρέει στις αίθουσες των σινεμά; Εντυπωσιακό, αλλά αν σκεφτεί κανείς ότι πολλοί πήγαιναν δύο και τρεις φορές ο καθένας να δουν την ταινία, αυτό εξηγεί κάπως την κοσμοσυρροή.
Πάντως υπάρχουν και κάποιοι που χαίρονται τους παγωμένους χειμώνες. Τα παιδιά κατ’ αρχήν, που δεν χρειάζεται να πηγαίνουν σχολείο. Έπειτα είναι οι μετεωρολόγοι, που μπορούν πλέον να πουν «Σας τα λέγαμε εμείς, εσείς δεν ακούγατε, φάτε την τώρα!». Έπειτα είναι οι πωλητές ακινήτων στην Καλιφόρνια και σε άλλα θερμά μέρη του πλανήτη. Και τέλος όλοι αυτοί του νότιου ημισφαιρίου, που παρακολουθούν με αγωνία την εξέλιξη της εκάστοτε κακοκαιρίας στην τηλεόραση.
Υπάρχει άλλο καλύτερο και πιο διασκεδαστικό, από το να βλέπεις τα αυτοκίνητα να φιλιούνται, σαν τα συγκρουόμενα του λούνα-παρκ, περιμένοντας να δεις ποιος θα κερδίσει; Κι όλοι αυτοί με τα εκχιονιστικά εργαλεία και τα φτυάρια στο χέρι, που σε κοιτάζουν και αμέσως η ερώτηση «Που να το βάλω αυτό τώρα;» αποκτάει ένα τελείως άλλο νόημα.
Και μετά είμαστε κι εμείς, που πρέπει να φορέσουμε εσωθερμικά εσώρουχα, μάλλινο κολλάν κάτω από το παντελόνι, πάρκα, γάντια με μόνωση, μάσκα του σκι και μπότες après-ski, για να πάμε μέχρι το γραμματοκιβώτιο στην εξώπορτα, με την απορία ζωγραφισμένη στα μάτια «Μα που είναι επί τέλους η παγκόσμια υπερθέρμανση όταν την χρειάζεσαι;»
11 Μπορεί η οδήγηση τον χειμώνα να είναι μια τραυματική εμπειρία, μπορεί τα αυτοκίνητα να παγώνουν οι κλειδαριές, τα ηλεκτρικά παράθυρα, τα λάδια, οι βαλβολίνες και το αντιψυκτικό, μπορεί να σου μένει από μπαταρία, να μην σου παίρνει μπροστά, να σου κολλάει το χειρόφρενο και οι ταχύτητες, αλλάααα … οκ, τι αλλά; Ένα μάτσο χάλια είναι το ζήτημα, όπως και να το δεις. Μην σου τύχει να λες. Δεν το βρίσκω πάντως τυχαίο, που τα ζώα στα ψυχρά κλίματα πέφτουν σε χειμερία νάρκη τον χειμώνα. Κάτι θα ξέρουν.
Τιπς για την οδήγηση στον πάγο και το χιόνι; Λυπάμαι, αλλά κάποια η οποία αποκλείεται οικειοθελώς με το πρώτο απαλό χιονάκι, ενόσω αυτό είναι πούδρα ακόμη, δεν θεωρείται το κατάλληλο πρόσωπο για τέτοιες συμβουλές. Αποταθείτε αλλού.
Βασικά … όχι, περιμένετε πριν αποταθείτε αλλού! Υπάρχει μια συμβουλή. Μου την έδωσε ένας ταξιτζής, που τον ρώτησα, σαν πιο επαγγελματία, τι συνιστά για την οδήγηση στον παγωμένο δρόμο. Κοίταξε, μου λέει, η συμβουλή για τον πάγο είναι μία. Εντοπίζεις αριστερά-δεξιά στο δρόμο τι υπάρχει και διαλέγεις το πιο μαλακό, ένα θάμνο ας πούμε, τίποτα βάτα ή ένα δέντρο έστω. Μετά αφήνεις το αυτοκίνητο να τσουλήσει. Όσο πιο μαλακά πέσεις, πάνω στον θάμνο, στα βάτα ή έστω στο δέντρο, τόσο το καλύτερο για όλους και τόσο λιγότερη η επισκευή.
Με απογοήτευσε, πρέπει να πω. Μου ράγισε την καρδιά. Μου έριξε το ηθικό στα Τάρταρα. Δεν υπάρχουν συμβουλές για οδήγηση στον πάγο, μου είπε. Καλή τύχη χρειάζεσαι, ένα εικονισματάκι στο αμάξι και η Παναγιά μαζί σου.
Δεν ξέρω, νομίζω όμως ότι πρέπει να κάνουμε μια κουβεντούλα με τον διοργανωτή των χειμερινών εκδηλώσεων, τι λέτε κι εσείς; Ή τέλος πάντων να ζητήσουμε από την άνοιξη να αναλάβει τις ευθύνες της! Εγώ, μετά από ένα χειμώνα σαν αυτό που ζήσαμε φέτος, θεωρώ λογικό, ο πρώτος που θα διαμαρτυρηθεί για την ζέστη το φετινό καλοκαίρι, να τον υποδεχτούμε θερμά, με μια καρεκλιά.
12 Ο χειμώνας και ιστορικά αν το δεις, δεν έδειξε ποτέ να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το πως θα περάσουμε καλά εμείς, αλλά του το συγχωρούμε. Έτσι κι αλλιώς έχουν και τα καλοκαίρια τα προβλήματα τους. Η άνοιξη όμως;
Δεν είναι το ίδιο. Γενναιόδωρη, γλυκομίλητη, χαμηλών τόνων, χωρίς εξάρσεις και υπερβολές. Το κρύο της είναι δροσιά και η ζέστη της μια απλή λιακάδα. Ισορροπημένα πράγματα, τίποτα κραυγαλέο. Υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το άρωμα της; Υπάρχει κάτι πιο αισιόδοξο, πιο υποσχετικό από την άνοιξη, που η φύση ξαναγεννιέται;
Κατ’ αρχήν η μέρα μεγαλώνει και κάνει τη μέρα μας να φαίνεται μεγαλύτερη με το φυσικό φως, σε αντίθεση με τον χειμώνα, που νοιώθουμε ότι δουλεύουμε από νύχτα σε νύχτα. Ξημερώνει και νωρίτερα και δεν είμαστε αναγκασμένοι να ξυπνάμε μέσα στα άγρια χαράματα, για την δουλειά. Και αρχίζουν οι βόλτες και όχι μόνο τα Σαββατοκύριακα και βγαίνουν τα τραπεζάκια έξω και να τα Κυριακάτικα πρωινά στο Θησείο, να οι νυχτερινές βόλτες στην Φρεαττύδα, να τα ταβερνάκια και οι ουζερί και τα καλαμαράκια, να και οι πρώτες δειλές βραδιές στην αμμουδιά, με το ταβερνάκι δίπλα στο κύμα.
Ανοίγουν και οι μπαλκονόπορτες και να τα φιλαράκια στο μπαλκόνι, για αστακομακαρονάδες και μπυρίτσες. Σας άνοιξα την όρεξη; Κι ακόμα να σκεφτείτε δεν σας είπα τίποτα για τα ποτάκια στα υπαίθρια μπαράκια κάτω από τα αστέρια. Θα σας πω όμως για τα θερινά σινεμά, τα θερινά θέατρα, το Ηρώδειο, την Επίδαυρο, που ένα-ένα ανοίγουν δειλά-δειλά την άνοιξη, με ζακετάκι αρχικά, χωρίς ζακετάκι αργότερα. Ανακοινώνονται και οι συναυλίες του καλοκαιριού και κάνουμε και δωρεάν όνειρα, σε ποιες θα πάμε ή μάλλον σε ποιες δεν θα πάμε και φέτος.
13 Για το Πάσχα σας είπα; Σας είπα, αρχή-αρχή. Στο χωριό ή στην πόλη το Πάσχα με τις παραδόσεις του, είναι ονειρεμένο, όπως και νάχει και το χρωστάμε και αυτό στην άνοιξη. Κι έπειτα είναι τα πρακτικά ζητήματα που παίρνουν μια θετική τροπή.
Για αρχή σταματάμε να πληρώνουμε πετρέλαιο για θέρμανση, οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού πέφτουν, τα χοντρά ρούχα δίνουν την θέση τους στα ανοιξιάτικα, βάζουμε και λιγώτερα πλυντήρια έτσι, μην ξεχνάμε, και ρυπαίνουμε λιγώτερο τον υδροφόρο ορίζοντα με τα ανιονικά τασιενεργά των απορρυπαντικών. Ώπα, εντάξει, το παράκανα, το ομολογώ. Σε λίγο θα καταλήξουμε να μιλάμε για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την τρύπα του όζοντος, όπως το πάμε.
Αλλά η περίοδος της άνοιξης έχει και μια άλλη χρησιμότητα. Ναι, είπαμε ήδη ότι χωρίζουν αυτοί που δίσταζαν όλο τον χειμώνα, που να τρέχουν, κρύο χιόνι, βροχή, να σου πετάνε τα πράγματα στον δρόμο, να ψάχνεις για καινούριο σπίτι, μετακομίσεις, είναι δύσκολο, όπως και να το κάνεις. Αλλά δεν είναι αυτό.
Κάθε άνοιξη, με δυο μόλις μήνες να μας χωρίζουν από την παραλία, ξεκινάμε δίαιτες, γραφόμαστε γυμναστήριο, ασχολούμαστε με την εικόνα μας, αυτήν της τετράφυλλης ντουλάπας, που λέγαμε πριν, που μας φιλοδώρησε ο χειμώνας. Η άνοιξη λειτουργεί σαν buffer ανάμεσα στον χειμώνα και το καλοκαίρι. Σκεφτείτε να είχαμε κατ’ ευθείαν από χειμώνα καλοκαίρι, με τα πατσόκιλα στην παραλία! Τι δάκρυ θα έπεφτε! Μιλάμε για ανθρώπινα δράματα!
Όλα αυτά βέβαια με την προϋπόθεση ότι η άνοιξη θα μας κάνει την χάρη να είναι άνοιξη και δεν θα καταλήξουμε να λέμε, αχ, τι υπέροχο χειμώνα είχαμε αυτή την άνοιξη.
14 Για να μην φεύγουμε όμως εντελώς από το θέμα μας, ανεξάρτητα από τα αισθήματα που τρέφει το Κεραμιδόγατο για τις Απόκριες, παρατηρώ ότι οι περισσότεροι από σας το γλεντάνε με την καρδιά τους. Δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι για σας. Αλήθεια λέω, σας μακαρίζω που μπορείτε.
Δεν είμαι αρνητική, όχι. Ούτε hater. Ούτε ξινή. Με ρώτησαν κάποτε «υπάρχει τελικά κάτι που σ’ ευχαριστεί εσένα;» και μπήκα σε σκέψεις. Στα πολύ γρήγορα σκέφτηκα δυο τρία πράγματα και μην πάει αμέσως ο νους σας στο πονηρό, παλιόγατα! Σας προλαβαίνω, γιατί σας ξέρω τι σκέφτεστε και τι προστυχόμυαλα είσαστε.
Όμως ναι, υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που με ευχαριστούν, πράγματα που ποτέ δεν χορταίνω και που το πολύ, απλά δεν είναι ποτέ αρκετό. Μια παρέα φίλων είναι ένα από αυτά που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό. Το που. το τι και το πώς, δεν έχουν καμία σημασία. Σημασία έχουν τα πρόσωπα. Πιστεύω ότι μπορείς να περάσεις καταπληκτικά, ακόμη κι αν χρειαστεί να την βγάλεις όλη νύχτα στα παγκάκια της πλατείας, με μπύρες και Doritos από το περίπτερο. Το σκηνικό και οι λεπτομέρειες του, λίγο μ’ ενδιαφέρουν. Αυτό που έχει σημασία είναι το interaction και οι ανταλλαγές ανάμεσα στα πρόσωπα. Δεν ξέρω πως το βλέπετε, αλλά βλέπω πολλούς από σας να συμφωνούν μαζί μου.
Έπειτα με εξιτάρει πολύ η επιστροφή στο παραδοσιακό και στους παλιούς τρόπους. Πάλι σας βλέπω να ανθυπομειδιάτε, αλλά πάλι κάνετε λάθος. Δεν εννοώ αυτό που εννοείτε, όταν μιλάω για παραδοσιακό και παλιούς τρόπους. Εννοώ την εφαρμογή παλιών, δοκιμασμένων από τον χρόνο πρακτικών στην καθημερινότητα μας.
Μπορεί να πρόκειται για μια παλιά αλλά αξιόπιστη μέθοδο επεξεργασίας και συντήρησης της τροφής. Μπορεί να είναι η κατασκευή ενός χρηστικού αντικειμένου με τα χεράκια σου ή το να σώσεις ένα αντικείμενο από τον κάδο απορριμμάτων, επισκευάζοντας το και δίνοντας του μερικά ακόμη χρόνια ζωής και ενδεχομένως και μια άλλη λειτουργία. Έρχομαι από μια εποχή, που ναι μεν δεν την πρόλαβα, αλλά είμαι γέννημα της, μια εποχή όπου οι άνθρωποι το παλιό και το χαλασμένο, δεν το πετούσαν, αλλά το έφτιαχναν.
Παράλληλα με την επιστροφή στις ρίζες, στα βασικά, όπως τα λέω, έρχεται το πάθος για κάθε τι φυσικό. Νννναι, πάλι λάθος κάνατε. Πάλι διαστρέφετε τα νοήματα. Μιλάω για επιστροφή στο φυσικό τρόπο ζωής, μακριά από τα βιομηχανοποιημένα.
Πιστεύω βαθιά ότι η προσπάθεια μας να μιμηθούμε την φύση και να αναδημιουργήσουμε τα προϊόντα της απέτυχε παταγωδώς. Πίσω στα βασικά λοιπόν, στην παράδοση και στην αρχαία σοφία, είτε αυτό σημαίνει διατροφή, είτε αφορά φυσικές θεραπείες και απλούς τρόπους αντιμετώπισης των ασθενειών.
Και μετά εγένετο φως και ήρθε το ίντερνετ. Λατρεία! Ένας ωκεανός πληροφοριών και γνώσης, που ούτε να τον ονειρευτώ δεν θα μπορούσα, στα πιο τρελά μου όνειρα. Χωρίς να παραγνωρίζω και να υποτιμώ τους τόνους χαρτιού που πέρασαν από τα χέρια μου διαβάζοντας οτιδήποτε μαύρο τυπωμένο πάνω σε άσπρο χαρτί, το ίντερνετ παραμένει μια θρησκεία και η νούμερο ένα επιλογή μου σαν γνωστικό εργαλείο. Ήρθα για να μάθω και θα μάθω και αν, λέμε αν, μπορέσω να μεταδώσω γνώση, θα είμαι χαρούμενη.
Ήρθα να μάθω τον κόσμο, όπως λέει και το σπουργίτι του Αρκά, αλλά ο κόσμος είναι ανεπίδεκτος. Ελπίζω να κάνει λάθος το σπουργίτι στην εκτίμηση του. Αλλιώς θα καταλήξει να φτύνει τα πούπουλα του το Κεραμιδόγατο.
15 Στα πλαίσια αυτά που περιέγραψα προηγουμένως, ναι, μου αρέσει η Καθαρή Δευτέρα, σε αντίθεση με τις Αποκριές. Κατ’ αρχήν την βρίσκω χρήσιμη. Ίσως γιατί είναι και η πρώτη μέρα της Σαρακοστής, την οποία πολύ την πάω, όπως είπα. Ίσως πάλι επειδή είναι μια ευκαιρία για μάζωξη με φίλους, τους οποίους επίσης πολύ τους πάω. Έπειτα, είναι μια μέρα που η παράδοση, ένα άλλο αγαπημένο στοιχείο, που επίσης πολύ το πάω, έχει την τιμητική της.
Αφήνοντας στην άκρη το έθιμο του χαρταετού, το οποίο μου αρέσει μόνο για τους άλλους, το να βλέπω όλη την ελληνική παράδοση να παρελαύνει πάνω σ’ ένα τραπέζι, είναι πολύ εξιταριστικό. Όλη ο σοφία της φύσης, που απαιτεί ένα διάλειμμα από τις κραιπάλες, συνδυασμένη με την οικιακή οικονομία, αποτελούν μαζί ένα υπερθέαμα και όχι μόνο για Κεραμιδόγατα.
Λοιπόν, ξέρετε κάτι; Οι Έλληνες ήταν πολύ σοφοί άνθρωποι. Τι σας λέω τώρα, εεε; Για να σκεφτούμε όμως. Μια μέρα, όπως η Καθαρή Δευτέρα, είναι εστιασμένη στο τραπέζι, σαν στοιχείο μάζωξης της οικογένειας και των φίλων. Όμως μετά ή πριν, δεν έχει σημασία, πετάμε κι έναν χαρταετό. Που σημαίνει ότι συνδυάζουμε την τροφή με ευκαιρίες να καταναλώσουμε ότι πήραμε. Δεν είναι εκπληκτικό;
Σκεφτείτε το, υπάρχει ελληνικό γλέντι, όπου μετά το φαΐ, το ποτό και την κραιπάλη, δεν ακολουθεί χορός μέχρι τελικής πτώσης; Το βρίσκετε τυχαίο; Για μένα τίποτα δεν είναι τυχαίο και οι όποιες συνήθειες επικράτησαν στην ελληνική πραγματικότητα, υπήρχε πάντα ένας πολύ καλός λόγος. Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, λέει ο θυμόσοφος λαός, ας ρίξουμε … όοοοοοχι πονηρόγατα, όχι αυτό που νομίζετε. Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, ας ρίξουμε κι ένα χορό, να κάψουμε ότι πήραμε. Αυτή είναι η ελληνική φιλοσοφία για το ευ ζην και εμένα με βρίσκει 100% σύμφωνη.
Και για να ξεκαθαρίσουμε και το θεματάκι που έχω με τις Απόκριες, πέρα από το κομμάτι της αισθητικής, που είναι ακόμα στα πολύ πρώιμα στάδια της ανάπτυξης της, το όλο θέμα παραμένει προσωπικό. Μια τελεία εδώ. Πέρα λοιπόν από προσωπικές προτιμήσεις, εξακολουθώ να αναγνωρίζω τα σημαντικά ιαματικά οφέλη της γιορτής αυτής για τον ψυχισμό του κόσμου, που συμμετέχει.
Διότι τι είναι οι απόκριες και το καρναβάλι, με όλους αυτούς τους ανθρώπους, μεταμφιεσμένους σε ότι μπορεί να φανταστεί κανείς και με μια μάσκα στο πρόσωπο, για επισφράγιση; Μια ευκαιρία για ανώνυμη κοινωνικοποίηση είναι, βγάζοντας τον καθένα από το καβούκι του και τις κοινωνικές νόρμες και τους κανόνες, που ο ίδιος έχει αποδεχτεί, στα πλαίσια της συμβίωσης με τους άλλους και δίνοντας του μια ευκαιρία στην υπερβολή, αφήνοντας στην άκρη υποχρεώσεις και καθωσπρεπισμούς. Ένα μέσο έκφρασης είναι, με πολλούς αποδέκτες και ένα φανταστικό αγχολυτικό στιγμής.
Μέσα από την διαδικασία του μασκαρέματος, μας δίνεται η δυνατότητα να είμαστε έστω και για λίγο, όποιος θέλουμε και ενδεχομένως όποιος θα θέλαμε να είμαστε ή ακόμα αυτός που πραγματικά είμαστε. Γινόμαστε οι ήρωες των παιδικών μας φαντασιώσεων, αγγίζουμε το εξωπραγματικό και όλα αυτά, ανεξάρτητα από το κοινωνικό, μορφωτικό ή οικονομικό μας στάτους. Δεν είναι φοβερό;
Από την άλλη πλευρά, οι μάσκες και η ανωνυμία, μας κρατούν προστατευμένους από την κοινωνική κριτική, το ίδιο και το γκρουπάρισμα σε ομάδες. Αλλάζει τελείως η ψυχοσύνθεση μας, όταν είμαστε οργανωμένοι σε ομάδες, από το να ενεργούμε ατομικά. Είμαστε πιο απελευθερωμένοι, αισθανόμαστε πιο άνετα να δείξουμε αυτό που είμαστε ή … αυτό που θα θέλαμε να είμαστε ή ακόμα και να υπερβούμε κάποια όρια.
Ναι, παγανιστική η συνήθεια του καρναβαλιού, οι χριστιανοί θα τους έκαιγαν τους καρναβαλιστές, αν μπορούσαν. Μια λαϊκή γιορτή είναι, που έρχεται από πολύ-πολύ παλιά, με διαφορετικά σχήματα, ανάλογα τον τόπο. Αλλά για να σκεφτούμε, θα είχε κρατήσει χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα, αν δεν είχε μια λειτουργικότητα; Πιστέψτε με, δεν θα είχε.
Καλές Απόκριες, παίδες, να έχετε μια όμορφη Καθαρή Δευτέρα και Καλή Σαρακοστή! Προτελευταίο τραγούδι.
16 Η εκπομπή μας έφτασε στο τέλος της γι απόψε, σπίρτα μου. Επιχειρώντας να κάνω μια σύνοψη των όσων είπαμε απόψε … δεν θα κάνω, γιατί δεν γίνεται. Είπαμε τόσα και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, που το να επιχειρήσεις να κάνεις σύνοψη είναι ότι πιο μάταιο και ανόητο. Ότι καταλάβατε, καταλάβατε. Για τους άλλους, όσους δεν κατάλαβαν, υπάρχει και η αυριανή επανάληψη της εκπομπής, στις 10 το πρωί, αχάραγα, με τον πρώτο καφέ.
Εκείνο που είναι πιο πιθανό να προσέξατε, είναι η μικρή αλλαγή στο μουσικό προφίλ της εκπομπής, που έπαιζε όσο μιλάγαμε. Δηλαδή … εγώ μίλαγα, εσείς κρατούσατε σημειώσεις. Για πρώτη φορά έβαλα να ακούσουμε, εκτός από τα blues κομμάτια και electro-swing και jazz, αλλά μην δίνετε και πολλή σημασία, ήταν αποκλειστικά λόγω της Αποκριάς. Θα επανέλθουμε στα γνωστά νερά μας.
Εμείς θα ανανεώσουμε όπως πάντα τους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης ανάμεσα μας και το ραντεβού μας, για την επόμενη Παρασκευή, στις 7 το βράδυ. Εγώ θα σας πω καληνύχτα στο σημείο αυτό, θυμίζοντας σας ξανά, ότι η εκπομπή Don’t Mess with Cats σερβίρεται σε επανάληψη αύριο Σάββατο στις 10 το πρωί, αχάραγα, με τον πρώτο καφέ. Εσείς φέρνετε μόνο το κέικ.
Δεν φεύγουμε, μένουμε εδώ και ακούμε Μιχάλη Μαυροβουνιώτη και Ρεμπέτικους Δρόμους στις 9. Όσοι δεν πρόλαβαν να κάνουν εγγραφή στο site του spirto web radio, μπορούν να το κάνουν τώρα, στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στις δύο εκπομπές. Μπορείτε μετά να συμμετέχετε ενεργά στις εκπομπές του Spirto Web Radio, παραθέτοντας τα σχόλια σας και τις απόψεις σας. Η γνώμη σας και τα σχόλια σας μας ενδιαφέρουν.
Μπορείτε να δείτε και τις υπόλοιπες προγραμματισμένες εκπομπές στο Σπιρτολόγιο, εκεί που λέει Πρόγραμμα. Πολύ γρήγορα, Σπιρτόκουτο, κάθε Δευτέρα βράδυ στις 9, Νόστος-Wolf Approved, Τετάρτη και Κυριακή στις 9, Γιάννης Ιωάννου, κάθε Πέμπτη στις 10, Βιβή Μιχαήλ, κάθε Πέμπτη στις 8, Νανά Τσούμα, κάθε Τετάρτη στις 7, Μιχάλης Μαυροβουνιώτης, κάθε Παρασκευή στις 9, Κωνσταντίνος RVS, κάθε Τρίτη στις 9, το Κεραμιδόγατο, εγώ δηλαδή, κάθε Παρασκευή στις 7.
Δεν ξεχνάμε ότι το Spirto Web Radio και οι παραγωγοί του, σας κρατούν συντροφιά 24 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, με εκπομπές καθημερινά και με την καλύτερη μουσική, τώρα και με τις αγαπημένες σας εκπομπές, αν τις χάσατε, σε επανάληψη, τις πρωινές ώρες, 10 με 2. Την χάσατε; Την έχουμε. Το ζητήσατε – έγινε.
Αν τώρα είσαστε τύπος που του αρέσει η μουσική, αν οι μουσικές σας γνώσεις ξεπερνούν τον μέσο όρο, αν έχετε άνεση λόγου και χιούμορ, είσαστε ετοιμόλογοι και δεν κολλάτε, τότε ίσως υπάρχει ένας ρόλος για σας, από την θέση του ραδιοφωνικού παραγωγού στο Spirto Web Radio. Μπείτε στο site του σπίρτου www.spirtowebradio.com κι εκεί θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες, πως θα γίνετε our next crazy diamond. Στο Spirto Web Radio ξέρουμε καλά, ότι όλα τα διαμάντια, ήταν κάποτε άνθρακες.
Ένα τελευταίο μουσικό κομμάτι για Καληνύχτα.
17
Παραμονή της τελευταίας Κυριακής της Αποκριάς σήμερα, με την Καθαρή Δευτέρα προ των πυλών. Τριημεράκι είναι αυτό για κάποιους, δεν το λες και λίγο.
Σκεφτόμουν αυτές τις μέρες αυτά που λέγαμε στην προηγούμενη εκπομπή, περί απιστίας κλπ. Όσοι παρακολουθήσατε, θα θυμάστε το συμπέρασμα του Κεραμιδόγατου, ότι δηλαδή το πρόβλημα σε μια σχέση δεν είναι η πράξη της απιστίας, αλλά οι λόγοι που οδηγούν σ’ αυτήν, όταν βέβαια υπάρχουν λόγοι, διότι πολλές φορές είπαμε, ότι είναι και μερικοί που έχουν το μικρόβιο στο αίμα τους και θα απιστήσουν και χωρίς να υπάρχουν λόγοι.
Κατέληξε λοιπόν το Κεραμιδόγατο, ότι το πρόβλημα βρίσκεται όταν μια σχέση διαλύεται, θεωρώντας εντελώς αυθαίρετα, ότι η προσπάθεια και μόνο να κρύψει κάποιος την απιστία, δείχνει ότι η σχέση δεν έχει πεθάνει ακόμα και υπάρχουν ελπίδες να σωθεί.
Εντελώς αυθαίρετο θα μου πείτε και δεν έχει εφαρμογή παντού, γιατί υπάρχει και η περίπτωση μια σχέση να είναι νεκρή και η όλη προσπάθεια να κρυφτεί η απιστία μπορεί να οφείλεται καθαρά είτε στο ότι ο άπιστος έχει συνηθίσει την μόνιμη σχέση του και δεν θέλει να ξεβολευτεί, είτε ότι κάποιες φορές δεν θέλεις απλά να πληγώσεις τον άλλον, αναγνωρίζοντας ότι δεν σου φταίει σε τίποτα, που τα αισθήματα σου για κείνον τελείωσαν.
Μπορεί δηλαδή να μην έχεις πλέον ερωτικά αισθήματα για τον σύντροφο σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι δεν έχεις καθόλου αισθήματα γι αυτόν ή ότι δεν εκτιμάς όσα σου έδωσε στο διάστημα που η σχέση σας ήταν ακόμα ζωντανή. Αν μάλιστα έχουν μεσολαβήσει και παιδιά, τα αισθήματα σεβασμού, εκτίμησης και ευγνωμοσύνης , μπορεί να σε κάνουν να κρύψεις την απιστία κι ας πρόκειται για μια σχέση ουσιαστικά νεκρή.
Δύσκολο πράγμα οι διαπροσωπικές σχέσεις, δεν θέλω να σας χαλάσω την διάθεση, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω το δικαίωμα ενός ανθρώπου να μην αγαπά πια και να ψάχνει την ευτυχία αλλού, βλέποντας παράλληλα ότι η ειλικρίνεια δεν είναι πάντα εφικτή, όταν δεν θέλεις να πληγώσεις τον άλλον. Υπάρχουν δηλαδή περιπτώσεις όπου μπορεί εσύ μεν να βρήκες την αδελφή ψυχή, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι σε βρήκε κι εκείνη.
Όμως τέρμα με την μεμψιμοιρία, δεν θέλω να σας ρίξω άλλο, μέρες που είναι, γι αυτό θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε σε κάτι άλλο απόψε, πιο ελαφρύ και ενδεχομένως πιο διασκεδαστικό. Θα δείξει.
2 Δεν ξέρω γιατί, αλλά οι Απόκριες, για λόγους που δεν μου είναι ξεκάθαροι, μου έφερναν πάντα μια μελαγχολία. Παρά το ότι υποτίθεται ότι είναι γιορτή να βγεις από το καβούκι σου και να ξεδώσεις, με τους μασκαράδες και τα αποκριάτικα πάρτυ και την σάτιρα και με τους χαρταετούς της Καθαρής Δευτέρας αργότερα, όλα αυτά εμένα, με κάποιο τρόπο, μου άφηναν μια πικρή γεύση στο τέλος. Θα το κοίταζα αυτό, αν οι ψυχαναλυτές δεν κόστιζαν τόσο πολύ.
Ίσως λέω πάλι, ίσως αυτό να οφείλεται στις λεπτομέρειες του εορτασμού. Όλη αυτή η προσπάθεια να απομιμηθείς πράγματα, όλα αυτά τα κακέκτυπα, τα θλιβερά άρματα των αποκριάτικων παρελάσεων, η φτηνή χονδροκομμένη σάτιρα, τα χορευτικά γκρουπ, που παρελαύνουν, προσπαθώντας μάταια να υποκινήσουν τον κόσμο να διασκεδάσει και να ξεδώσει, χωρίς να του προσφέρουν παράλληλα και τον λόγο, κάπου εμένα όλο αυτό το σκηνικό με χαλάει. Μου φέρνει πολύ σε bollywood και με ρίχνει. Λίγο decadence μου κάνει, τσίρκο μου φαίνεται. Μα θα μου πείτε, είναι κακό το τσίρκο; Όχι, αυτό λέω! Χάλια είναι!
Δεν ξέρω όμως με σας τι γίνεται και πως το βλέπετε. Δεν θέλω να σας επηρεάσω. Τώρα να σας πω, ότι δεν μου αρέσει και το τσίρκο ή θα με πείτε ξυνή; Δεν μου αρέσει λοιπόν. Ποτέ δεν μου άρεσε ούτε παιδί όταν ήμουν. Το ένοιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά. Τώρα δε ακόμη περισσότερο, που είδα, έμαθα και κατάλαβα, τι τραβάνε τα δόλια τα ζώα, για να μάθουν να κάνουν τις αηδίες που μας σερβίρουν σαν επιτεύγματα, ότι δηλαδή και καλά τα ζώα έχουν νοημοσύνη. Τρίχες νοημοσύνη έχουν. Ή μάλλον έχουν, τόση όση τους χρειάζεται για την επιβίωση και αναπαραγωγή τους και άφθονο ένστικτό. Αυτά έχουν.
Αυτά ακριβώς εκμεταλλεύονται στο τσίρκο και τα «εκπαιδεύουν» υποτίθεται, ενώ στην πραγματικότητα τα βασανίζουν. Στην ουσία αξιοποιούν το ένστικτο αυτοσυντήρησης των ταλαίπωρων των ζώων, για να τα εξαναγκάσουν να κάνουν διάφορα πράγματα. Είναι ποτέ δυνατόν να γελάσεις ή έστω να ευχαριστηθείς, όταν κάποιος βασανίζεται, εκβιάζεται, παραβιάζεται η φύση του και τελικά υποφέρει; Τι σόι άνθρωπος πρέπει να είσαι; Αλλά εδώ θα μου πείτε, υπάρχουν άνθρωποι που διασκεδάζουν ακόμα με τις ταυρομαχίες, λες και είμαστε άνθρωποι των σπηλαίων.
Αφήστε δε τους κλόουν, με τους οποίους ποτέ δεν μπόρεσα να γελάσω, ούτε καν να χαμογελάσω. Ναι, έχουμε και κλόουν στις Απόκριες, όπως έχουμε και στα τσίρκα. Υποτίθεται για να μας κάνουν να γελάσουμε. Μα στ’ αλήθεια, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι κλόουν, διεθνούς φήμης πάντα, που μπορούν να σου βγάλουν γέλιο. Όλοι οι άλλοι, εμένα, πιο πολύ δυστυχία μου βγάζουν με τις γκριμάτσες και το σοβάτισμα στο πρόσωπο και τις εξευτελιστικές γκάφες, στις οποίες πέφτουν ηθελημένα κατά λάθος, για να βγάλουν λίγο γέλιο.
Δεν θα το συνεχίσω όμως, μην σας στενοχωρήσω μέρες που είναι. Σαν αφήνω μόνους να σκεφτείτε λίγο τον Ronald Mcdonald,τον κλόουν των Macdonalds, που ενθουσιάζει τα παιδάκια μόλις τον δουν και … τρώνε όλο το φαΐ τους χωρίς κουβέντες.
3 Το γεγονός είναι, πως όποιοι κι αν είναι οι λόγοι, το πνεύμα της Αποκριάς αδυνατεί να μπει σ’ αυτό εδώ το Κεραμιδόγατο, σε αντίθεση με τα άλλα εποχιακά πνεύματα, των Χριστουγέννων και του Πάσχα και αυτό της άνοιξης και το άλλο με το καλοκαιράκι, τα οποία όχι μόνο του μπαίνουν πολύ εύκολα, αλλά δυσκολεύονται μετά κατά την έξοδο και δεν του βγαίνουν κιόλας. Έφτασε αποκριά για να ξεστολίσει αυτό εδώ το γατί.
Μιλώντας για εποχικότητα, μου αρέσει όμως το έθιμο της Σαρακοστής. Αν μη τι άλλο, το βρίσκω πολύ θετικό για το σώμα, με όλη αυτή την προσπάθεια να κρατηθούμε μακριά από τις ζωικές τροφές. Το βλέπω και λίγο διαφορετικά, όχι μόνο δηλαδή σαν περίοδο αποτοξίνωσης, αλλά και σαν άσκηση για ενδυνάμωση χαρακτήρων, με όλη αυτή την προσπάθεια να κρατηθείς μακριά από την υπερβολή και την τρυφηλότητα.
Γελάω ήδη καθώς σκέφτομαι πολλούς από εσάς να αναρωτιούνται, τι στα κομμάτια είναι πάλι αυτή η τρυφηλότητα, που σας ξεφούρνισα και αν είναι κάτι που τρώγεται σκέτο ή αν σερβίρεται με κάποια σως. Για να μην σας αφήσω με την απορία λοιπόν, τρυφηλότητα ή συβαριτισμός είναι η υπερβολική πολυτέλεια, η νωχέλεια εξ’ αιτίας της καλοπέρασης, η μαλθακότητα, η φιληδονία, ο ευδαιμονισμός και η προσήλωση γενικά στις υλικές απολαύσεις.
Σας μπέρδεψα κι άλλο; Αφήστε με να σας ξεμπερδέψω. Όχι τώρα, σε λίγο. Τώρα αυτό που κάνουμε είναι, όσο παίζει το επόμενο μουσικό κομμάτι, μπαίνουμε στο site του spirto web radio, πάμε κάτω αριστερά και πατάμε εγγραφή. Μπορείτε μετά να συμμετέχετε ενεργά στην εκπομπή και να κάνετε σχόλια. Δίνετε μόνο ένα email, για να ξέρουμε ότι δεν είσαστε ρομπότ. Τόσο απλό, που πιο απλό δεν γίνεται. Άντε και σας περιμένω εδώ να σας πω, για την τρυφηλότητα και τον συβαριτισμό, Όχι, δεν τρώγονται. Άντε.
4 Όπως ξεκίνησα να λέω λοιπόν, οι Συβαρίτες ήταν οι κάτοικοι της αρχαίας Συβάρεως, μια από τις αρχαίες ελληνικές αποικίες της Κάτω Ιταλίας, οι οποίοι ασχολούνταν συνεχώς με συμπόσια, θεάματα και απολαύσεις. Το αποτέλεσμα ήταν ότι απασχολημένοι με τις απολαύσεις τους, αδιαφόρησαν εντελώς για τους εξωτερικούς κινδύνους, κι έτσι μια άλλη Ελληνική αποικία της Νότιας Ιταλίας, οι Κροτωνιάτες, κατάφεραν να τους σβήσουν από τον χάρτη μέσα σε μία μόνο μέρα. Πήγαιναν γυρεύοντας.
Τώρα θα πει κάποιος και σωστά, για ποια πολυτέλεια μιλάει αυτή, με τέτοια κρίση; Που την βλέπει την πολυτέλεια; Εντάξει, ας το βγάλουμε έξω αυτό με την πολυτέλεια. Δεν το λες εμμονή στην πολυτέλεια αυτό που μας διακατέχει τους Νεοέλληνες. Κρατάμε όμως όλα τα υπόλοιπα, με τις απολαύσεις, και πιο ειδικά αυτή που έχει να κάνει με το φαγητό, που δεν την στερούμαστε με τίποτα. Και να τα πιτόγυρα και να τα κοντοσούβλια και να τα κιλά και οι ενοχές και τύφλα νάχουν τα πρόβεια τα γιαουρτάκια των ενδόξων προγόνων μας.
Με αυτή την έννοια λοιπόν, βρίσκω πολύ συμπαθητική την περίοδο της Σαρακοστής, ένας δε λόγος παραπάνω, που η Σαρακοστή θα μας οδηγήσει με ασφάλεια στο Πάσχα. Αλλά ας μην προτρέχουμε, παρ’ όλο που σαν Κεραμιδόγατο, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να προτρέξουμε και να μιλήσουμε από τώρα για το Πάσχα και όχι, η προτίμηση μου δεν οφείλεται στα σουβλιστά αρνάκια.
Τρελαίνομαι για κάθε τι πασχαλινό, αλλά ιδιαίτερα για την εποχή. Μεγάλη φαν της άνοιξης, παιδί της πρωτομαγιάς κι η ίδια, η άνοιξη με αναζωογονεί, με γεμίζει ενέργεια, ανανεώνει τα κύτταρα μου και με κάνει να νοιώθω ότι δεν χάθηκε ακόμα κάθε ελπίδα. Μου φέρνει στο νου το σχολείο, που κάθε τέτοια εποχή, όταν έσκαγε μύτη η άνοιξη, εκλιπαρούσαμε για μια εκδρομή. Κι αν δεν ήταν εκδρομή, σίγουρα ήταν κοπάνα.
Δεν θυμάμαι ποτέ κανένα να έκανε κοπάνα χειμώνα καιρό, πράγμα που με την σειρά του μου φέρνει στο νου το ανέκδοτο με τους τέσσερις νεαρούς, που την έκαναν κοπάνα μια ανοιξιάτικη μέρα, επηρεασμένοι από τον καιρό και τον πυρετό της άνοιξης. Γυρίζοντας στο σχολείο να δώσουν το παρόν, δικαιολόγησαν την απουσία, λέγοντας ότι τους έπιασε λάστιχο καθώς έρχονταν με το παλιό αμάξι του ενός.
Έμπειρη η καθηγήτρια τους απαντάει με χαμόγελο: Χάσατε όμως το πρόχειρο τεστ, γι αυτό καθίστε παρακαλώ χωριστά ο καθένας, βγάλτε χαρτί και στυλό και γράφετε. Ανακουφισμένα τα αγόρια, που την γλύτωσαν έτσι φτηνά, κάθονται, ο ένας εδώ κι ο άλλος εκεί, όπως τους είπε.
Ερώτηση πρώτη, λέει η καθηγήτρια, ποιο λάστιχο έσκασε;
Ως κεραμιδόγατο πάντως θα με δείτε να συμφωνώ 100% με αυτούς που λένε ότι η άνοιξη είναι ίσως ο μόνος επαναστάτης, του οποίου η επανάσταση πέτυχε ή με αυτό το άλλο που έλεγε ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, ότι η άνοιξη είναι ο τρόπος της φύσης να μας πει, ας κάνουμε ένα πάρτι και θα με δεις, κάθε άνοιξη, να ξαναγεννιέμαι.
Αναγεννιέται από την τέφρα της θα πει κάποιος κακεντρεχής, προσπαθώντας μάταια να κάνει χιούμορ με την ηλικία μου, αλλά σ’ αυτόν, ένα έχω να πω: Κεριά!
5 Πάντως η αλήθεια είναι, ότι ακόμα και για ένα ανυπόμονο γατί σαν αυτό εδώ, είναι ακόμα πολύ νωρίς να μιλάμε για την άνοιξη. Δεν μας λυπήθηκε καθόλου ο φετινός χειμώνας και πραγματικά αναρωτιέμαι, που πήγαν φέτος οι αλκυονίδες μέρες. Τις είδατε εσείς πουθενά; Γιατί εγώ ούτε καν. Με τα γάντια του γκολφ κοιμόμαστε ακόμα τα βράδια, όχι ότι παίζουμε γκολφ, αλλά λέμε τώρα. Αν είχαμε, μ’ αυτά θα κοιμόμαστε.
Διάβαζα τον Αύγουστο για τα ημερομήνια, που χρησιμοποιούσαν οι παλιοί, οι αγρότες ιδιαίτερα, για να προβλέπουν τον καιρό που θα κάνει τον χειμώνα. Παρατηρώντας λέει τον καιρό των 12 πρώτων ημερών του Αυγούστου, έκαναν πρόβλεψη, τα παλιά τα χρόνια, του καιρού που θα επικρατήσει κατά τους επόμενους 12 μήνες. Εεε, φέτος ούτε καν κοντά δεν έπεσαν οι προβλέψεις, προς μεγάλη χαρά των μετεωρολόγων. Αίθριο καιρό προέβλεπαν, με ήπιες θερμοκρασίες, λιακάδες και γλυκές χειμωνιάτικες μέρες και νύχτες. Που είναι αυτά; Εγώ είδα ψοφόκρυο, χιόνι, μποφόρ και την μετεωρολογική υπηρεσία να σκίζει τα πτυχία της, αντιμέτωπη με έναν από τους βαρύτερους χειμώνες φέτος στην πρόσφατη ιστορία μας. Άντε μετά ανέβα στα κεραμίδια με τέτοιο καιρό.
Κατ’ αρχήν, για να ανέβεις στα κεραμίδια, βασικός παράγων, έπρεπε τα κεραμίδια να είναι εκεί, πάνω στην στέγη. Που; Τα σήκωσε και τα κεραμίδια φέτος και μας άφησε άστεγα τόσα κεραμιδόγατα, στους πέντε δρόμους. Όχι ότι δεν είμαστε του δρόμου, αλλά στα μπαράκια καταλήξαμε να ξεχειμωνιάσουμε, αλκοολικά κοντέψαμε να γίνουμε! Πόσα Jack Daniels πια! Πόσα Mai-Tai και πόσα Bi-52 δηλαδή, πριν ανέβουμε στα τραπέζια επάνω, φορώντας μόνο το καπέλο μας;
Αλλά και διεθνώς βλέπω ότι παρουσιάστηκε μια επιδείνωση του καιρού. Διάβαζα κάπου ότι το Playboy και το Penthouse κινδύνεψαν να κλείσουν τον φετινό χειμώνα, γιατί δεν έβρισκαν πλέον κουνελάκια πρόθυμα να βγάλουν τα ρούχα τους και να φωτογραφηθούν γυμνά. Κοντέψανε οι πορτοφολάδες, να βάζουν τα χέρια στις τσέπες του κόσμου, για να ζεσταθούν! Κόβανε κλίσεις λέει για παράνομη στάθμευση και οι παραβάτες εκλιπαρούσαν να καταδικαστούν στην ηλεκτρική καρέκλα!
Θα ήταν πάντως μια καλή ιδέα, δεν ξέρω πως θα το βλέπατε κι εσείς, παίρνοντας το έναυσμα από τις ηλεκτρικές κουβέρτες, να αρχίσει κάποια στιγμή ο Levi Straus να φτιάχνει ηλεκτρικά τζην, αλλιώς δεν μας βλέπω.
Δεν ξέρω, τι να σα πω, εγώ δεν ξέρω τι διαπίστωσαν οι αγρότες φέτος με τα ημερομήνια, αλλά έτσι που τα είδα τα πράγματα, πάω στοίχημα, ότι όσοι από αυτούς άρμεγαν αγελάδες, λογικά θα πρέπει να έπαιρναν παγωτό με γεύση βανίλια, αντί για γάλα.
Κρυάδες, εεεε; Κάπου μπάζει εδώ μέσα νομίζω.
6 Ο χειμώνας σαν εποχή δεν φημίζεται για τις καλές του σχέσεις με τους ανθρώπους, αλλά εντάξει, ότι είναι, είναι, στο κάτω-κάτω, βαρύς ο χειμώνας φέτος, μας χάρισε και χιονισμένα Χριστούγεννα. Που τα είχαμε ξαναδεί αυτά; Τέτοιες δόξες; Άλλες χρονιές, άντε να βλέπαμε λίγο χιονόνερο και μερικές νιφάδες, ίσα-ίσα όσο χρειάζεται για να λασπωθούμε. Ας μην είμαστε γκρίνια λοιπόν.
Αυτό με τον καιρό, μου έφερε στο νου ένα ζήτημα, που δεν ακουμπήσαμε καθόλου στην προηγούμενη εκπομπή, λόγω έλλειψης χρόνου. Τελικά έχει εποχικότητα η απιστία; Υπάρχουν εποχές που οι άνθρωποι απιστούν ασύστολα και άλλες που είναι πιστοί; Και αν όχι, τι παίζει με τους καλοκαιρινούς έρωτες; Θα ήταν παράλειψη από μέρους μου, αν δεν έκανα μια γρήγορη έστω αναφορά στο θέμα και αυτό ακριβώς σκέφτομαι να κάνω τώρα.
Είναι αλήθεια ότι η ψυχολογία των ανθρώπων, όπως και των Κεραμιδόγατων, κατά τη διάρκεια της άνοιξης, αλλά και του καλοκαιριού είναι διαφορετική από ότι το φθινόπωρο και το χειμώνα. Θα έχετε ακούσει για τα winter blues, την κατάθλιψη δηλαδή κατά τους χειμερινούς μήνες. Καμία σχέση με τα blues του δικού μας του Νόστου που παίζει στο σπίρτο. Για όσους δεν το κατάλαβαν, σκιώδης διαφήμιση λέγεται αυτό.
Τους ανοιξιάτικους λοιπόν και καλοκαιρινούς μήνες παρατηρείται αύξηση των θετικών συναισθημάτων και της σεξουαλικής επιθυμίας, σε αντίθεση με το χειμώνα που είναι περισσότερο συνδεδεμένος με τις υποχρεώσεις και την δουλειά και ο καιρός δεν μας προδιαθέτει για κοινωνικές επαφές και δραστηριότητες έξω από το σπίτι. Τώρα από πότε χαρακτηρίζονται οι σχέσεις σαν κοινωνικές επαφές και δραστηριότητες έξω από το σπίτι, να το σκεφτούμε λίγο. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό για την ώρα.
Η αύξηση της σεξουαλικής επιθυμίας τις εποχές αυτές του χρόνου, λένε οι ψυχολόγοι, κάνει τους ανθρώπους πιο ανοιχτούς στο φλερτ και στο ερωτικό παιχνίδι, χαρίζει ένα αίσθημα ευφορίας, αυξάνει τον αυθορμητισμό και χαλαρώνει τις αντιστάσεις. Συνεπώς, οι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς στην απιστία αυτές τις περιόδους. Το καλοκαίρι ειδικά αισθανόμαστε, λένε, πιο χαλαροί, πιο ελεύθεροι και πιο σεξουαλικοί και συχνά η έντονη σεξουαλική επιθυμία εκφράζεται μέσα από την εναλλαγή των σεξουαλικών συντρόφων, χωρίς να μπαίνουν δεύτερες σκέψεις ή προβληματισμοί.
Το πράγμα είναι δηλαδή κάπως σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία. Ανεβαίνει ο αυθορμητισμός και η ερωτική διάθεση, μειώνονται οι εγκεφαλικές λειτουργίες και ο κριτικός νους. Τι να πω; Χωρίς να είμαι ειδική, εγώ νομίζω, ότι οι παράλληλες σχέσεις βρίσκονται μέσα στη ζωή και ότι δεν είναι ανάλογα με την εποχή ή τις διακοπές. Οπότε μην πάμε να φορτώσουμε τις ματσαγκανιές που κάνουμε στο καλοκαιράκι και στις φουσκοδεντριές της άνοιξης, έτσι; Ότι και καλά ενδώσαμε λόγω εποχικότητας.
Εγώ θα πω και το άλλο. Όταν ο καιρός φτιάχνει, γεγονός είναι ότι ντυνόμαστε πιο ελαφρά, πιο σέξυ, τα βγάζουμε πιο πολύ έξω, εεε, και λογικά, οι πειρασμοί είναι περισσότεροι, που θα σε κάνουν να ξεστρατίσεις. Για τους άντρες μιλάω. Και ναι, ξέρω ότι οι άντρες δεν είναι τέτοιοι. Όταν μια γυναίκα το καλοκαίρι φοράει ένα μπικίνι, μπορεί μεν να αποκαλύπτει το 90% από το σώμα της, ανάλογα το μπικίνι, αλλά ένας άντρας, θα πρέπει να καταλάβουμε, ότι ποτέ δεν θα κοιτάξει τα γυμνά μέρη του σώματος της. Να τα λέμε κι αυτά. Μόνο τα καλυμμένα μέρη θα κοιτάξει. Αλλοίμονο τώρα!
7 Παράλειψη θα ήταν επίσης από μέρους μου, αν δεν έκανα μια αναφορά σε μια ανάρτηση στο facebook, της αγαπημένης Σάννας, πιστής ακροάτριας του spirto web radio. Έλεγε λοιπόν η ανάρτηση, πως ερωτεύονται στις διάφορες χώρες του κόσμου. Σας το μεταφέρω:
Στην Γαλλία: η γυναίκα τον αγαπά. Ο άντρας αγαπά εκείνη και άλλη μία.
Στην Αγγλία: η γυναίκα τον αγαπά. Ο άντρας αγαπάει και κάποιον άλλον.
Στην Αμερική: η γυναίκα τον αγαπά. Ο άντρας αγαπά εκείνη και την πατρίδα του.
Στην Κίνα: η γυναίκα τον αγαπά. Αυτός δεν προλαβαίνει, γιατί δουλεύει στο εργοστάσιο όλη μέρα.
Στην Ελλάδα: η γυναίκα τον αγαπά. Ο άντρας … αγαπάει την μάνα του.
Μεγάλες αλήθειες!
Γυρίζοντας τώρα στο θέμα των εποχών, θα συμφωνήσουμε όλοι πιστεύω, ότι έχει και κάποια θετικά ο χειμώνας και όσοι βιάζονται να τελειώσει ο χειμώνας, να σταματήσουν να παραπονιούνται για το κρύο, για ν’ αρχίσουν να παραπονιούνται για την ζέστη, ας δείξουν λίγη υπομονή. Δεν χάλασε κι ο κόσμος! Ο καιρός χάλασε.
Είμαστε πολλοί εμείς, που προτιμάμε να φτιάχνουμε κάστρα στην άμμο, από το να φτιάχνουμε χιοναθρώπους στο χιόνι, όμως κάτι καλό θα υπάρχει και στον χειμώνα, δεν μπορεί. Για αρχή, τον χειμώνα έχουμε τα Χριστούγεννα, έτσι ένα στα γρήγορα που μου έρχεται στο μυαλό τώρα. Το κρύο τον χειμώνα μας χαρίζει επίσης ροζ μάγουλα, τύφλα νάχει το ρουζ. Μην γελάτε. Τα αιμοφόρα αγγεία μας αντιδρούν στο κρύο και μας χαρίζουν φυσικό ροζ στα μάγουλα. Εντάξει, κοκκινίζει και η μύτη και μπορεί να σου πέσει, αλλά αυτό το παραβλέπουμε.
Έπειτα τον χειμώνα ξεχνάς τα ξυραφάκια και το ξύρισμα. Για μας τα κορίτσια μιλάω. και το ξύρισμα των ποδιών. Βάζεις το ωραίο σου τζινάκι και από μέσα το γκαζόν ακούρευτο. Μπορεί βέβαια μετά να χρειαστείς χλοοκοπτικό, αντί για ξυραφάκι, αλλά αξίζει τον κόπο, πιστέψτε με.
8 Αλλά τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα και τα αγόρια θα είχαν να ωφεληθούν, αν άφηναν γένια τον χειμώνα, σαν ένα δεύτερο κασκόλ ας πούμε ή σαν μονωτικό, κατά του κρύου. Είναι η πιο κατάλληλη εποχή για γένια πιστεύω. Έτσι και αφήσεις μούσι το καλοκαίρι και πας μετά να ξυριστείς, σου αφήνει την πρόσοψη σαν ζωγραφισμένη, με το μαύρισμα τόπους-τόπους. Δεν το συνιστώ.
Έπειτα ο χειμώνας είναι μια ευκαιρία για σούπες. Κάνεις φτηνές off season διακοπές. Βγαίνουν όλες οι αγαπημένες σου σειρές στην τηλεόραση. Τον χειμώνα δεν έχει κουνούπια. Ψοφάνε από το κρύο. Να τα λέμε κι αυτά. Τα κύματα στην θάλασσα είναι τεράστια και κάνεις καλύτερο … σέρφινγκ. Αυτό κι αν είναι! Όλη μας η έννοια αυτό ήταν, που θα βρούμε μεγάλα κύματα για σέρφινγκ!
Α, και το άλλο που λένε «κρύο, καιρός για δύο»! Κι αυτό στα συν του χειμώνα συγκαταλέγεται. Δεν ξέρω τι λένε οι ψυχολόγοι, αυτά που λέγαμε πριν, για τις σχέσεις του καλοκαιριού και τις φουσκοδεντριές της άνοιξης, αλλά αν ρωτάτε εμένα, ο χειμώνας με το κρύο είναι η πιο κατάλληλη εποχή για την «κοινωνικοποίηση» που λέγαμε πριν, για πιο intimate καταστάσεις δηλαδή.
Υπάρχει καλύτερο από το κρύο, την βροχή και το χιόνι, να μαίνονται έξω κι εσύ να χουχουλιάζεις κάτω από τα σκεπάσματα με τον συνάνθρωπο σου, δίνοντας άλλη μορφή και νόημα σ’ αυτό που λέμε ανθρώπινη αλληλεγγύη και συντροφικότητα; Δεν υπάρχει κι όποιος έχει αντίρρηση να κάνει ένα βήμα μπροστά, να τον δουν όλοι.
Άντε τώρα να έχεις τρυφερές περιπτύξεις μέσα στο κατακαλόκαιρο, με τον τόπο να βράζει γύρω. Ούτε το χέρι δεν αφήνεις να σου πιάσει. Ιδανικά πρέπει να κάθεται και λίγα μέτρα μακριά σου, για να μην κολλήσετε, όταν ο ιδρώτας θα στάζει ποτάμι. Και όλα αυτά που λένε τώρα οι ψυχολόγοι, ταπεινή μου άποψη και συγχωρείστε μου την έκφραση, αλλά είναι για τον …. κλίβανο.
9 Δεν σας έπεισα ακόμη; Λογικό! Πώς να πεισθείς για τα οφέλη του κρύου, όταν όλοι σου οι γνωστοί φταρνίζονται και βήχουν από τον Νοέμβριο; Αλλά το προσπερνάμε αυτό. Γράφετε!
Τον χειμώνα καίμε περισσότερες θερμίδες μας λένε οι διαιτολόγοι. Μπορεί να παίρνουμε βάρος και να γινόμαστε σαν τετράφυλλες ντουλάπες, αλλά αυτό οφείλεται καθαρά στο ότι παράλληλα το ρίχνουμε στα comfort foods κι όχι μόνο, αλλά τρώμε και τον άμπακο. Αν κρατούσαμε μια ισορροπημένη διατροφή χειμώνα-καλοκαίρι, τότε θα βλέπαμε το βάρος μας να μειώνεται αισθητά. Το νου σας λοιπόν.
Καθαρότερη αναπνοή. Με τα χαμηλότερα επίπεδα όζοντος στην ατμόσφαιρα τον χειμώνα, αναπνέουμε καλύτερης ποιότητας, καθαρότερο αέρα. Βαθιά εισπνοή λοιπόν.
Η άσκηση δεν είναι τόσο ενοχλητική. Ιδρώνεις δύσκολα και είναι πολύ πιο ευχάριστη, χώρια που σε ζεσταίνει κιόλας και κάνεις οικονομία και στην θέρμανση.
Το κρύο επιμηκύνει το προσδόκιμο ζωής. Έρευνα του πανεπιστημίου του Michigan έδειξε ότι σκουλήκια που εκτέθηκαν σε χαμηλές θερμοκρασίες, παρέτειναν τον κύκλο ζωής τους. Το ίδιο έγινε και με ποντίκια. Ελπίζουμε ότι το ίδιο να συμβαίνει και με τους ανθρώπους.
Ο χειμώνας μας ανεβάζει το ηθικό. Με όλα τα χοντρόρουχα που αναγκαζόμαστε να φοράμε, χωρίς το άγχος του μαγιό και της παραλίας, νοιώθουμε καλύτερα για το σώμα μας και η αυτοπεποίθηση μας ανεβαίνει κάθετα. Αισθανόμαστε πιο όμορφοι δηλαδή.
Μελέτες έδειξαν ότι ο συνεχής καλός καιρός και η ηλιοφάνεια δεν μας κάνει πιο χαρούμενους. Αντίθετα είμαστε πιο χαρούμενοι και πιο αισιόδοξοι, όταν βγαίνει ο ήλιος, μετά από μια περίοδο κακοκαιρίας και κρύου. Ισχύει.
Πεισθήκατε ή ακόμα; Να συνεχίσω; Συνεχίζω. Τελευταίο ακούστε κι αυτό. Ο χειμώνας είναι περίοδος περισυλλογής, επαναπροσδιορισμού και λήψης σημαντικών αποφάσεων για τις διαπροσωπικές σχέσεις. Στατιστικά του facebook έδειξαν ότι οι χωρισμοί είναι πολύ περισσότεροι από την άνοιξη, μέχρι το καλοκαίρι, ενώ υπάρχει μια αδράνεια την περίοδο του χειμώνα, περίοδος που γίνονται όλες οι σχετικές ζυμώσεις.
Είδατε το facebook; Κάνει και κοινωνικές μελέτες. Στο μικροσκόπιο μας έχουν βάλει σας λέω.
10 Ελάτε όμως, ας σοβαρευτούμε λίγο με τις εποχές. Όλες καλές είναι και μην κολλάμε στις λεπτομέρειες. Το ότι ο Τιτανικός βούλιαξε χειμώνα από ένα παγόβουνο οφείλεται σε καθαρή σύμπτωση! Θα μπορούσε να βουλιάξει και από γλάρο. Ας μην το κάνουμε θέμα! Το κάναμε ταινία. Φτάνει!
Άσχετο, αλλά το ξέρατε ότι ο Τιτανικός είναι η μόνη ταινία, που και όταν ακόμα βγήκε σε βίντεο, ο κόσμος συνέχιζε να συρρέει στις αίθουσες των σινεμά; Εντυπωσιακό, αλλά αν σκεφτεί κανείς ότι πολλοί πήγαιναν δύο και τρεις φορές ο καθένας να δουν την ταινία, αυτό εξηγεί κάπως την κοσμοσυρροή.
Πάντως υπάρχουν και κάποιοι που χαίρονται τους παγωμένους χειμώνες. Τα παιδιά κατ’ αρχήν, που δεν χρειάζεται να πηγαίνουν σχολείο. Έπειτα είναι οι μετεωρολόγοι, που μπορούν πλέον να πουν «Σας τα λέγαμε εμείς, εσείς δεν ακούγατε, φάτε την τώρα!». Έπειτα είναι οι πωλητές ακινήτων στην Καλιφόρνια και σε άλλα θερμά μέρη του πλανήτη. Και τέλος όλοι αυτοί του νότιου ημισφαιρίου, που παρακολουθούν με αγωνία την εξέλιξη της εκάστοτε κακοκαιρίας στην τηλεόραση.
Υπάρχει άλλο καλύτερο και πιο διασκεδαστικό, από το να βλέπεις τα αυτοκίνητα να φιλιούνται, σαν τα συγκρουόμενα του λούνα-παρκ, περιμένοντας να δεις ποιος θα κερδίσει; Κι όλοι αυτοί με τα εκχιονιστικά εργαλεία και τα φτυάρια στο χέρι, που σε κοιτάζουν και αμέσως η ερώτηση «Που να το βάλω αυτό τώρα;» αποκτάει ένα τελείως άλλο νόημα.
Και μετά είμαστε κι εμείς, που πρέπει να φορέσουμε εσωθερμικά εσώρουχα, μάλλινο κολλάν κάτω από το παντελόνι, πάρκα, γάντια με μόνωση, μάσκα του σκι και μπότες après-ski, για να πάμε μέχρι το γραμματοκιβώτιο στην εξώπορτα, με την απορία ζωγραφισμένη στα μάτια «Μα που είναι επί τέλους η παγκόσμια υπερθέρμανση όταν την χρειάζεσαι;»
11 Μπορεί η οδήγηση τον χειμώνα να είναι μια τραυματική εμπειρία, μπορεί τα αυτοκίνητα να παγώνουν οι κλειδαριές, τα ηλεκτρικά παράθυρα, τα λάδια, οι βαλβολίνες και το αντιψυκτικό, μπορεί να σου μένει από μπαταρία, να μην σου παίρνει μπροστά, να σου κολλάει το χειρόφρενο και οι ταχύτητες, αλλάααα … οκ, τι αλλά; Ένα μάτσο χάλια είναι το ζήτημα, όπως και να το δεις. Μην σου τύχει να λες. Δεν το βρίσκω πάντως τυχαίο, που τα ζώα στα ψυχρά κλίματα πέφτουν σε χειμερία νάρκη τον χειμώνα. Κάτι θα ξέρουν.
Τιπς για την οδήγηση στον πάγο και το χιόνι; Λυπάμαι, αλλά κάποια η οποία αποκλείεται οικειοθελώς με το πρώτο απαλό χιονάκι, ενόσω αυτό είναι πούδρα ακόμη, δεν θεωρείται το κατάλληλο πρόσωπο για τέτοιες συμβουλές. Αποταθείτε αλλού.
Βασικά … όχι, περιμένετε πριν αποταθείτε αλλού! Υπάρχει μια συμβουλή. Μου την έδωσε ένας ταξιτζής, που τον ρώτησα, σαν πιο επαγγελματία, τι συνιστά για την οδήγηση στον παγωμένο δρόμο. Κοίταξε, μου λέει, η συμβουλή για τον πάγο είναι μία. Εντοπίζεις αριστερά-δεξιά στο δρόμο τι υπάρχει και διαλέγεις το πιο μαλακό, ένα θάμνο ας πούμε, τίποτα βάτα ή ένα δέντρο έστω. Μετά αφήνεις το αυτοκίνητο να τσουλήσει. Όσο πιο μαλακά πέσεις, πάνω στον θάμνο, στα βάτα ή έστω στο δέντρο, τόσο το καλύτερο για όλους και τόσο λιγότερη η επισκευή.
Με απογοήτευσε, πρέπει να πω. Μου ράγισε την καρδιά. Μου έριξε το ηθικό στα Τάρταρα. Δεν υπάρχουν συμβουλές για οδήγηση στον πάγο, μου είπε. Καλή τύχη χρειάζεσαι, ένα εικονισματάκι στο αμάξι και η Παναγιά μαζί σου.
Δεν ξέρω, νομίζω όμως ότι πρέπει να κάνουμε μια κουβεντούλα με τον διοργανωτή των χειμερινών εκδηλώσεων, τι λέτε κι εσείς; Ή τέλος πάντων να ζητήσουμε από την άνοιξη να αναλάβει τις ευθύνες της! Εγώ, μετά από ένα χειμώνα σαν αυτό που ζήσαμε φέτος, θεωρώ λογικό, ο πρώτος που θα διαμαρτυρηθεί για την ζέστη το φετινό καλοκαίρι, να τον υποδεχτούμε θερμά, με μια καρεκλιά.
12 Ο χειμώνας και ιστορικά αν το δεις, δεν έδειξε ποτέ να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το πως θα περάσουμε καλά εμείς, αλλά του το συγχωρούμε. Έτσι κι αλλιώς έχουν και τα καλοκαίρια τα προβλήματα τους. Η άνοιξη όμως;
Δεν είναι το ίδιο. Γενναιόδωρη, γλυκομίλητη, χαμηλών τόνων, χωρίς εξάρσεις και υπερβολές. Το κρύο της είναι δροσιά και η ζέστη της μια απλή λιακάδα. Ισορροπημένα πράγματα, τίποτα κραυγαλέο. Υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το άρωμα της; Υπάρχει κάτι πιο αισιόδοξο, πιο υποσχετικό από την άνοιξη, που η φύση ξαναγεννιέται;
Κατ’ αρχήν η μέρα μεγαλώνει και κάνει τη μέρα μας να φαίνεται μεγαλύτερη με το φυσικό φως, σε αντίθεση με τον χειμώνα, που νοιώθουμε ότι δουλεύουμε από νύχτα σε νύχτα. Ξημερώνει και νωρίτερα και δεν είμαστε αναγκασμένοι να ξυπνάμε μέσα στα άγρια χαράματα, για την δουλειά. Και αρχίζουν οι βόλτες και όχι μόνο τα Σαββατοκύριακα και βγαίνουν τα τραπεζάκια έξω και να τα Κυριακάτικα πρωινά στο Θησείο, να οι νυχτερινές βόλτες στην Φρεαττύδα, να τα ταβερνάκια και οι ουζερί και τα καλαμαράκια, να και οι πρώτες δειλές βραδιές στην αμμουδιά, με το ταβερνάκι δίπλα στο κύμα.
Ανοίγουν και οι μπαλκονόπορτες και να τα φιλαράκια στο μπαλκόνι, για αστακομακαρονάδες και μπυρίτσες. Σας άνοιξα την όρεξη; Κι ακόμα να σκεφτείτε δεν σας είπα τίποτα για τα ποτάκια στα υπαίθρια μπαράκια κάτω από τα αστέρια. Θα σας πω όμως για τα θερινά σινεμά, τα θερινά θέατρα, το Ηρώδειο, την Επίδαυρο, που ένα-ένα ανοίγουν δειλά-δειλά την άνοιξη, με ζακετάκι αρχικά, χωρίς ζακετάκι αργότερα. Ανακοινώνονται και οι συναυλίες του καλοκαιριού και κάνουμε και δωρεάν όνειρα, σε ποιες θα πάμε ή μάλλον σε ποιες δεν θα πάμε και φέτος.
13 Για το Πάσχα σας είπα; Σας είπα, αρχή-αρχή. Στο χωριό ή στην πόλη το Πάσχα με τις παραδόσεις του, είναι ονειρεμένο, όπως και νάχει και το χρωστάμε και αυτό στην άνοιξη. Κι έπειτα είναι τα πρακτικά ζητήματα που παίρνουν μια θετική τροπή.
Για αρχή σταματάμε να πληρώνουμε πετρέλαιο για θέρμανση, οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού πέφτουν, τα χοντρά ρούχα δίνουν την θέση τους στα ανοιξιάτικα, βάζουμε και λιγώτερα πλυντήρια έτσι, μην ξεχνάμε, και ρυπαίνουμε λιγώτερο τον υδροφόρο ορίζοντα με τα ανιονικά τασιενεργά των απορρυπαντικών. Ώπα, εντάξει, το παράκανα, το ομολογώ. Σε λίγο θα καταλήξουμε να μιλάμε για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την τρύπα του όζοντος, όπως το πάμε.
Αλλά η περίοδος της άνοιξης έχει και μια άλλη χρησιμότητα. Ναι, είπαμε ήδη ότι χωρίζουν αυτοί που δίσταζαν όλο τον χειμώνα, που να τρέχουν, κρύο χιόνι, βροχή, να σου πετάνε τα πράγματα στον δρόμο, να ψάχνεις για καινούριο σπίτι, μετακομίσεις, είναι δύσκολο, όπως και να το κάνεις. Αλλά δεν είναι αυτό.
Κάθε άνοιξη, με δυο μόλις μήνες να μας χωρίζουν από την παραλία, ξεκινάμε δίαιτες, γραφόμαστε γυμναστήριο, ασχολούμαστε με την εικόνα μας, αυτήν της τετράφυλλης ντουλάπας, που λέγαμε πριν, που μας φιλοδώρησε ο χειμώνας. Η άνοιξη λειτουργεί σαν buffer ανάμεσα στον χειμώνα και το καλοκαίρι. Σκεφτείτε να είχαμε κατ’ ευθείαν από χειμώνα καλοκαίρι, με τα πατσόκιλα στην παραλία! Τι δάκρυ θα έπεφτε! Μιλάμε για ανθρώπινα δράματα!
Όλα αυτά βέβαια με την προϋπόθεση ότι η άνοιξη θα μας κάνει την χάρη να είναι άνοιξη και δεν θα καταλήξουμε να λέμε, αχ, τι υπέροχο χειμώνα είχαμε αυτή την άνοιξη.
14 Για να μην φεύγουμε όμως εντελώς από το θέμα μας, ανεξάρτητα από τα αισθήματα που τρέφει το Κεραμιδόγατο για τις Απόκριες, παρατηρώ ότι οι περισσότεροι από σας το γλεντάνε με την καρδιά τους. Δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι για σας. Αλήθεια λέω, σας μακαρίζω που μπορείτε.
Δεν είμαι αρνητική, όχι. Ούτε hater. Ούτε ξινή. Με ρώτησαν κάποτε «υπάρχει τελικά κάτι που σ’ ευχαριστεί εσένα;» και μπήκα σε σκέψεις. Στα πολύ γρήγορα σκέφτηκα δυο τρία πράγματα και μην πάει αμέσως ο νους σας στο πονηρό, παλιόγατα! Σας προλαβαίνω, γιατί σας ξέρω τι σκέφτεστε και τι προστυχόμυαλα είσαστε.
Όμως ναι, υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που με ευχαριστούν, πράγματα που ποτέ δεν χορταίνω και που το πολύ, απλά δεν είναι ποτέ αρκετό. Μια παρέα φίλων είναι ένα από αυτά που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό. Το που. το τι και το πώς, δεν έχουν καμία σημασία. Σημασία έχουν τα πρόσωπα. Πιστεύω ότι μπορείς να περάσεις καταπληκτικά, ακόμη κι αν χρειαστεί να την βγάλεις όλη νύχτα στα παγκάκια της πλατείας, με μπύρες και Doritos από το περίπτερο. Το σκηνικό και οι λεπτομέρειες του, λίγο μ’ ενδιαφέρουν. Αυτό που έχει σημασία είναι το interaction και οι ανταλλαγές ανάμεσα στα πρόσωπα. Δεν ξέρω πως το βλέπετε, αλλά βλέπω πολλούς από σας να συμφωνούν μαζί μου.
Έπειτα με εξιτάρει πολύ η επιστροφή στο παραδοσιακό και στους παλιούς τρόπους. Πάλι σας βλέπω να ανθυπομειδιάτε, αλλά πάλι κάνετε λάθος. Δεν εννοώ αυτό που εννοείτε, όταν μιλάω για παραδοσιακό και παλιούς τρόπους. Εννοώ την εφαρμογή παλιών, δοκιμασμένων από τον χρόνο πρακτικών στην καθημερινότητα μας.
Μπορεί να πρόκειται για μια παλιά αλλά αξιόπιστη μέθοδο επεξεργασίας και συντήρησης της τροφής. Μπορεί να είναι η κατασκευή ενός χρηστικού αντικειμένου με τα χεράκια σου ή το να σώσεις ένα αντικείμενο από τον κάδο απορριμμάτων, επισκευάζοντας το και δίνοντας του μερικά ακόμη χρόνια ζωής και ενδεχομένως και μια άλλη λειτουργία. Έρχομαι από μια εποχή, που ναι μεν δεν την πρόλαβα, αλλά είμαι γέννημα της, μια εποχή όπου οι άνθρωποι το παλιό και το χαλασμένο, δεν το πετούσαν, αλλά το έφτιαχναν.
Παράλληλα με την επιστροφή στις ρίζες, στα βασικά, όπως τα λέω, έρχεται το πάθος για κάθε τι φυσικό. Νννναι, πάλι λάθος κάνατε. Πάλι διαστρέφετε τα νοήματα. Μιλάω για επιστροφή στο φυσικό τρόπο ζωής, μακριά από τα βιομηχανοποιημένα.
Πιστεύω βαθιά ότι η προσπάθεια μας να μιμηθούμε την φύση και να αναδημιουργήσουμε τα προϊόντα της απέτυχε παταγωδώς. Πίσω στα βασικά λοιπόν, στην παράδοση και στην αρχαία σοφία, είτε αυτό σημαίνει διατροφή, είτε αφορά φυσικές θεραπείες και απλούς τρόπους αντιμετώπισης των ασθενειών.
Και μετά εγένετο φως και ήρθε το ίντερνετ. Λατρεία! Ένας ωκεανός πληροφοριών και γνώσης, που ούτε να τον ονειρευτώ δεν θα μπορούσα, στα πιο τρελά μου όνειρα. Χωρίς να παραγνωρίζω και να υποτιμώ τους τόνους χαρτιού που πέρασαν από τα χέρια μου διαβάζοντας οτιδήποτε μαύρο τυπωμένο πάνω σε άσπρο χαρτί, το ίντερνετ παραμένει μια θρησκεία και η νούμερο ένα επιλογή μου σαν γνωστικό εργαλείο. Ήρθα για να μάθω και θα μάθω και αν, λέμε αν, μπορέσω να μεταδώσω γνώση, θα είμαι χαρούμενη.
Ήρθα να μάθω τον κόσμο, όπως λέει και το σπουργίτι του Αρκά, αλλά ο κόσμος είναι ανεπίδεκτος. Ελπίζω να κάνει λάθος το σπουργίτι στην εκτίμηση του. Αλλιώς θα καταλήξει να φτύνει τα πούπουλα του το Κεραμιδόγατο.
15 Στα πλαίσια αυτά που περιέγραψα προηγουμένως, ναι, μου αρέσει η Καθαρή Δευτέρα, σε αντίθεση με τις Αποκριές. Κατ’ αρχήν την βρίσκω χρήσιμη. Ίσως γιατί είναι και η πρώτη μέρα της Σαρακοστής, την οποία πολύ την πάω, όπως είπα. Ίσως πάλι επειδή είναι μια ευκαιρία για μάζωξη με φίλους, τους οποίους επίσης πολύ τους πάω. Έπειτα, είναι μια μέρα που η παράδοση, ένα άλλο αγαπημένο στοιχείο, που επίσης πολύ το πάω, έχει την τιμητική της.
Αφήνοντας στην άκρη το έθιμο του χαρταετού, το οποίο μου αρέσει μόνο για τους άλλους, το να βλέπω όλη την ελληνική παράδοση να παρελαύνει πάνω σ’ ένα τραπέζι, είναι πολύ εξιταριστικό. Όλη ο σοφία της φύσης, που απαιτεί ένα διάλειμμα από τις κραιπάλες, συνδυασμένη με την οικιακή οικονομία, αποτελούν μαζί ένα υπερθέαμα και όχι μόνο για Κεραμιδόγατα.
Λοιπόν, ξέρετε κάτι; Οι Έλληνες ήταν πολύ σοφοί άνθρωποι. Τι σας λέω τώρα, εεε; Για να σκεφτούμε όμως. Μια μέρα, όπως η Καθαρή Δευτέρα, είναι εστιασμένη στο τραπέζι, σαν στοιχείο μάζωξης της οικογένειας και των φίλων. Όμως μετά ή πριν, δεν έχει σημασία, πετάμε κι έναν χαρταετό. Που σημαίνει ότι συνδυάζουμε την τροφή με ευκαιρίες να καταναλώσουμε ότι πήραμε. Δεν είναι εκπληκτικό;
Σκεφτείτε το, υπάρχει ελληνικό γλέντι, όπου μετά το φαΐ, το ποτό και την κραιπάλη, δεν ακολουθεί χορός μέχρι τελικής πτώσης; Το βρίσκετε τυχαίο; Για μένα τίποτα δεν είναι τυχαίο και οι όποιες συνήθειες επικράτησαν στην ελληνική πραγματικότητα, υπήρχε πάντα ένας πολύ καλός λόγος. Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, λέει ο θυμόσοφος λαός, ας ρίξουμε … όοοοοοχι πονηρόγατα, όχι αυτό που νομίζετε. Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, ας ρίξουμε κι ένα χορό, να κάψουμε ότι πήραμε. Αυτή είναι η ελληνική φιλοσοφία για το ευ ζην και εμένα με βρίσκει 100% σύμφωνη.
Και για να ξεκαθαρίσουμε και το θεματάκι που έχω με τις Απόκριες, πέρα από το κομμάτι της αισθητικής, που είναι ακόμα στα πολύ πρώιμα στάδια της ανάπτυξης της, το όλο θέμα παραμένει προσωπικό. Μια τελεία εδώ. Πέρα λοιπόν από προσωπικές προτιμήσεις, εξακολουθώ να αναγνωρίζω τα σημαντικά ιαματικά οφέλη της γιορτής αυτής για τον ψυχισμό του κόσμου, που συμμετέχει.
Διότι τι είναι οι απόκριες και το καρναβάλι, με όλους αυτούς τους ανθρώπους, μεταμφιεσμένους σε ότι μπορεί να φανταστεί κανείς και με μια μάσκα στο πρόσωπο, για επισφράγιση; Μια ευκαιρία για ανώνυμη κοινωνικοποίηση είναι, βγάζοντας τον καθένα από το καβούκι του και τις κοινωνικές νόρμες και τους κανόνες, που ο ίδιος έχει αποδεχτεί, στα πλαίσια της συμβίωσης με τους άλλους και δίνοντας του μια ευκαιρία στην υπερβολή, αφήνοντας στην άκρη υποχρεώσεις και καθωσπρεπισμούς. Ένα μέσο έκφρασης είναι, με πολλούς αποδέκτες και ένα φανταστικό αγχολυτικό στιγμής.
Μέσα από την διαδικασία του μασκαρέματος, μας δίνεται η δυνατότητα να είμαστε έστω και για λίγο, όποιος θέλουμε και ενδεχομένως όποιος θα θέλαμε να είμαστε ή ακόμα αυτός που πραγματικά είμαστε. Γινόμαστε οι ήρωες των παιδικών μας φαντασιώσεων, αγγίζουμε το εξωπραγματικό και όλα αυτά, ανεξάρτητα από το κοινωνικό, μορφωτικό ή οικονομικό μας στάτους. Δεν είναι φοβερό;
Από την άλλη πλευρά, οι μάσκες και η ανωνυμία, μας κρατούν προστατευμένους από την κοινωνική κριτική, το ίδιο και το γκρουπάρισμα σε ομάδες. Αλλάζει τελείως η ψυχοσύνθεση μας, όταν είμαστε οργανωμένοι σε ομάδες, από το να ενεργούμε ατομικά. Είμαστε πιο απελευθερωμένοι, αισθανόμαστε πιο άνετα να δείξουμε αυτό που είμαστε ή … αυτό που θα θέλαμε να είμαστε ή ακόμα και να υπερβούμε κάποια όρια.
Ναι, παγανιστική η συνήθεια του καρναβαλιού, οι χριστιανοί θα τους έκαιγαν τους καρναβαλιστές, αν μπορούσαν. Μια λαϊκή γιορτή είναι, που έρχεται από πολύ-πολύ παλιά, με διαφορετικά σχήματα, ανάλογα τον τόπο. Αλλά για να σκεφτούμε, θα είχε κρατήσει χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα, αν δεν είχε μια λειτουργικότητα; Πιστέψτε με, δεν θα είχε.
Καλές Απόκριες, παίδες, να έχετε μια όμορφη Καθαρή Δευτέρα και Καλή Σαρακοστή! Προτελευταίο τραγούδι.
16 Η εκπομπή μας έφτασε στο τέλος της γι απόψε, σπίρτα μου. Επιχειρώντας να κάνω μια σύνοψη των όσων είπαμε απόψε … δεν θα κάνω, γιατί δεν γίνεται. Είπαμε τόσα και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, που το να επιχειρήσεις να κάνεις σύνοψη είναι ότι πιο μάταιο και ανόητο. Ότι καταλάβατε, καταλάβατε. Για τους άλλους, όσους δεν κατάλαβαν, υπάρχει και η αυριανή επανάληψη της εκπομπής, στις 10 το πρωί, αχάραγα, με τον πρώτο καφέ.
Εκείνο που είναι πιο πιθανό να προσέξατε, είναι η μικρή αλλαγή στο μουσικό προφίλ της εκπομπής, που έπαιζε όσο μιλάγαμε. Δηλαδή … εγώ μίλαγα, εσείς κρατούσατε σημειώσεις. Για πρώτη φορά έβαλα να ακούσουμε, εκτός από τα blues κομμάτια και electro-swing και jazz, αλλά μην δίνετε και πολλή σημασία, ήταν αποκλειστικά λόγω της Αποκριάς. Θα επανέλθουμε στα γνωστά νερά μας.
Εμείς θα ανανεώσουμε όπως πάντα τους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης ανάμεσα μας και το ραντεβού μας, για την επόμενη Παρασκευή, στις 7 το βράδυ. Εγώ θα σας πω καληνύχτα στο σημείο αυτό, θυμίζοντας σας ξανά, ότι η εκπομπή Don’t Mess with Cats σερβίρεται σε επανάληψη αύριο Σάββατο στις 10 το πρωί, αχάραγα, με τον πρώτο καφέ. Εσείς φέρνετε μόνο το κέικ.
Δεν φεύγουμε, μένουμε εδώ και ακούμε Μιχάλη Μαυροβουνιώτη και Ρεμπέτικους Δρόμους στις 9. Όσοι δεν πρόλαβαν να κάνουν εγγραφή στο site του spirto web radio, μπορούν να το κάνουν τώρα, στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στις δύο εκπομπές. Μπορείτε μετά να συμμετέχετε ενεργά στις εκπομπές του Spirto Web Radio, παραθέτοντας τα σχόλια σας και τις απόψεις σας. Η γνώμη σας και τα σχόλια σας μας ενδιαφέρουν.
Μπορείτε να δείτε και τις υπόλοιπες προγραμματισμένες εκπομπές στο Σπιρτολόγιο, εκεί που λέει Πρόγραμμα. Πολύ γρήγορα, Σπιρτόκουτο, κάθε Δευτέρα βράδυ στις 9, Νόστος-Wolf Approved, Τετάρτη και Κυριακή στις 9, Γιάννης Ιωάννου, κάθε Πέμπτη στις 10, Βιβή Μιχαήλ, κάθε Πέμπτη στις 8, Νανά Τσούμα, κάθε Τετάρτη στις 7, Μιχάλης Μαυροβουνιώτης, κάθε Παρασκευή στις 9, Κωνσταντίνος RVS, κάθε Τρίτη στις 9, το Κεραμιδόγατο, εγώ δηλαδή, κάθε Παρασκευή στις 7.
Δεν ξεχνάμε ότι το Spirto Web Radio και οι παραγωγοί του, σας κρατούν συντροφιά 24 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, με εκπομπές καθημερινά και με την καλύτερη μουσική, τώρα και με τις αγαπημένες σας εκπομπές, αν τις χάσατε, σε επανάληψη, τις πρωινές ώρες, 10 με 2. Την χάσατε; Την έχουμε. Το ζητήσατε – έγινε.
Αν τώρα είσαστε τύπος που του αρέσει η μουσική, αν οι μουσικές σας γνώσεις ξεπερνούν τον μέσο όρο, αν έχετε άνεση λόγου και χιούμορ, είσαστε ετοιμόλογοι και δεν κολλάτε, τότε ίσως υπάρχει ένας ρόλος για σας, από την θέση του ραδιοφωνικού παραγωγού στο Spirto Web Radio. Μπείτε στο site του σπίρτου www.spirtowebradio.com κι εκεί θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες, πως θα γίνετε our next crazy diamond. Στο Spirto Web Radio ξέρουμε καλά, ότι όλα τα διαμάντια, ήταν κάποτε άνθρακες.
Ένα τελευταίο μουσικό κομμάτι για Καληνύχτα.
17
Για όσους δεν πρόλαβαν τις ζωντανές εκπομπές Don't Mess with Cats με το Κεραμιδόγατο - The Alley Cat, οι εκπομπές διατίθενται στο Mixcloud, σε πακέτο για το σπίτι ;-)
Τώρα μπορείτε να ακούσετε σε επανάληψη τις εκπομπές του Κεραμιδόγατου Don't Mess with Cats, και στο Spirto Web Radio, κάθε Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα, με τον πρώτο καφέ. Bring the cake!
Τώρα μπορείτε να ακούσετε σε επανάληψη τις εκπομπές του Κεραμιδόγατου Don't Mess with Cats, και στο Spirto Web Radio, κάθε Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα, με τον πρώτο καφέ. Bring the cake!
Comments
Post a Comment
Εδώ μπορείς να νιαουρίσεις ελεύθερα