Read My Lips!! Not My Shirt! My Lips!!! 27.04.2018 - Μέση Ηλικία - How-tos



Προοίμιο


Αγαπημένα Spirta, καλησπέρα! Πως είσαστε απόψε; Τον φάγαμε και τον Απρίλιο. Είδατε που σας τα ‘λεγα; Από δω το είχαμε, από κει το είχαμε, παραμονές Πρωτομαγιάς φτάσαμε. Δεν ξέρω τι γίνεται φέτος. Πολύ γρήγορα περνάει ο χρόνος. Με κάτι μας ψεκάζουν ίσως;

Το έναυσμα για το σημερινό μας θέμα, μου το έδωσε ένα άρθρο που διάβασα, το οποίο είχε σαν θέμα την κρίση της μέσης ηλικίας, που φαίνεται να διανύουν οι σύγχρονες γυναίκες από την ηλικία των 30 και των 40 ετών ακόμα., όπου η μέση ηλικία εδώ, όπως εξυπακούεται μπαίνει μέσα σε εισαγωγικά. Τι είναι αυτό το νέο κοινωνικό φαινόμενο, που μας πάει, τι καινούριους δρόμους μας ανοίγει ή τι μας επιφυλάσσει;

Έχει παρατηρηθεί τελευταία, γυναίκες, από την ηλικία των 29 ετών ακόμα, να περνούν από μια κρίση μικρής ή μεσαίας διάρκειας, που παρουσιάζει τραγικά πολλές ομοιότητες με εκείνη της μέσης ηλικίας.

Από την άλλη, βλέπουμε γυναίκες της μέσης ηλικίας, στην πέμπτη ή και στην έκτη δεκαετία της ζωής τους, να είναι όλο και λιγώτερο αυτό που θα περιμέναμε από γυναίκες στην ηλικία αυτή.  Όμορφη και δροσερή, η γυναίκα των 50-60 σήμερα, κάνει γιόγκα, είναι εθισμένη στο Instagram και αγαπά τη μόδα και τα ταξίδια. Ανταλλάσσει ρούχα με την κόρη της, που είναι 19 και είναι μητέρα παιδιών μεταξύ 15 και 30 χρόνων.

Αν την ρωτήσεις, δεν έχει καμία ψευδαίσθηση για την ηλικία της. Ξέρει καλά ότι δεν είναι 19 κι ούτε πιστεύει ότι μοιάζει με 19. Όμως νιώθει πολύ άνετα με αυτό που είναι και με τις ρυτίδες και με τα γκρίζα μαλλιά και όλα και ζει πολύ διαφορετικά από την μητέρα της και την γιαγιά της στην ηλικία της.

Όταν ακούμε τον όρο «μέση ηλικία» σήμερα, χρειάζεται να σταματήσουμε λίγο να το σκεφτούμε. Η νέα γενιά μεσηλίκων σήμερα χαρακτηρίζεται από μια στάση που αψηφά την ηλικία και κανείς από όσους ανήκουμε στην κατηγορία αυτή, δεν είχε φανταστεί έτσι τον εαυτό του, όταν είμαστε παιδιά. Αν ρωτάτε εμένα, παιδί έλεγα «Σαράντα χρονών γέρος».

Τι γίνεται εδώ; Είναι φανερό ότι το χάσμα των γενεών μειώνεται όλο και περισσότερο και οι διάφορες ηλικιακές ομάδες, αρχίζουν να μοιάζουν με συγκοινωνούντα δοχεία, όπου το ένα μεταγγίζει στο άλλο τα προβλήματα, τις ανησυχίες, τις αγωνίες του, αλλά και τα θετικά στοιχεία βρίσκουν τον δρόμο τους να περάσουν από την μία γενιά στην άλλη.

Λέω γενιά και όχι ηλικιακή ομάδα, γιατί θα το έχετε δει κι εσείς, κάθε δεκαετία είναι σαν μια άλλη γενιά. Θα το έχετε παρατηρήσει ίσως και στον εαυτό σας. ότι οι διαφορές και οι αλλαγές με το πέρασμα από δεκαετία σε δεκαετία, είναι τεράστιες, σχεδόν σαν να μην πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Για τέτοιες διαφορές μιλάμε.

Αυτό λοιπόν θα είναι το θέμα μας σήμερα και οπλιστείτε με όση υπομονή σας έδωσε ο Κύριος τις άγιες μέρες του Πάσχα, γιατί θα σας χρειαστεί απόψε.

Η Κρίση της ηλικίας 30, 40 ή 50 στις γυναίκες


Κρίση των 30, 40 ή 50 λοιπόν περνούν οι σημερινές γυναίκες.
Οι μελετητές του φαινομένου εικάζουν ότι αυτό οφείλεται στο ότι οι σύγχρονες γυναίκες πιέζονται να αξιολογήσουν τις επαγγελματικές κυρίως επιλογές τους πολύ νωρίς στη ζωή τους. Όλο και περισσότερες γυναίκες σκέφτονται σοβαρά τις επιλογές που έχουν κάνει και τις διαδρομές τους ανάμεσα σε σταδιοδρομία και ζωή, κατά τη μετάβασή τους σε μια νέα δεκαετία ζωής. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Κατ' αρχάς, τι σημαίνει η λέξη "κρίση". Κατά βάση μιλάμε για το ερώτημα που κάνεις στον εαυτό σου, προς τα πού πας και ποιος είσαι. Αυτό γενικά δεν είναι καταστροφικό, παρόλο που αυτοί είναι προβληματισμοί που σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα. Μπορεί να αισθάνεσαι λίγο χαμένος επειδή οι προτεραιότητές σου αλλάζουν κάθε νέα δεκαετία και η ερώτηση, "Άραγε το μέλλον μου θα μου δώσει ευτυχία και εκπλήρωση;" είναι μια ερώτηση που κορυφώνεται και αποκτάει άλλη βαρύτητα, καθώς μπαίνεις σε κάθε νέα δεκαετία της ζωής.

Η ερώτηση είναι δύσκολη και αυτό επειδή οι στόχοι είναι δύσκολο να καθοριστούν. Γενικά οι γυναίκες, γιατί αυτές είναι το θέμα μας, ακόμα και οι πιο δυνατές και οι πιο έξυπνες γυναίκες, δεν οδηγούνται στην επίτευξη τίτλων, μεγάλων περιουσιών και σταδιοδρομιών στην κορυφή της επαγγελματικής βαθμίδας. Μπορεί να πετύχουν αυτά τα πράγματα στην πορεία, αλλά οι επιθυμίες τους εστιάζουν στην ύπαρξη κίνησης που θα δίνει νόημα στη ζωή τους. Θέλουν συχνές και νέες προκλήσεις και θέλουν να γνωρίζουν ότι η δουλειά που κάνουν είναι σημαντική, ότι έχει νόημα και ότι τους βγάζει το υψηλότερο δυναμικό τους. Έχουν απαιτήσεις από τον εαυτό τους και από τη ζωή.

Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν έχει ορίσει με τι μοιάζει το "υψηλότερο δυναμικό" κι έτσι η όποια αναζήτηση δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό. Όλα αυτά προστίθενται σε μια ακόρεστη επιθυμία να συνειδητοποιήσουν τις δυνατότητές τους, που κορυφώνεται καθώς πλησιάζουν την κάθε δεκαετία της ζωής τους. Ωστόσο, τα ερωτήματα που θέτει μια γυναίκα στον εαυτό της μεταβάλλονται καθώς προχωρούν οι φάσεις:

Ηλικία 30


Οι ερωτήσεις στη φάση αυτή εστιάζουν στις επιλογές σταδιοδρομίας. Η λαχτάρα της και όλη η αγωνία της είναι, να εξασφαλιστεί η μακροχρόνια ευτυχία και το ερώτημα για μια γυναίκα είναι «Οι επιλογές που κάνω γύρω από την καριέρα μου και την οικογένειά μου, θα με κάνουν ευτυχισμένη σε βάθος χρόνου;» Μπορεί στη φάση αυτή μια γυναίκα να έχει ήδη κάνει μια σταδιοδρομία ή έστω να έχει προσγειωθεί σαν αλεξιπτωτιστής εντελώς τυχαία σε μια σπουδαία καριέρα, αλλά ακόμα κι έτσι, εδώ ενυπάρχει η αγωνία, κατά πόσο θα μπορέσει να διαχωρίσει τις κοινωνικές, από τις επαγγελματικές και από τις προσωπικές της επιθυμίες. Και μέμφεται τον εαυτό της επειδή δεν το έχει ήδη σκεφτεί αυτό. Και όλο αυτό μπορεί να την οδηγήσει σε μια μεγάλη καριέρα ή σε μια μεγάλη αλλαγή στη στάση ζωής που κρατάει.

Ηλικία 40


Οι ερωτήσεις εδώ εστιάζουν περισσότερο στο σκοπό της ζωής. Η λαχτάρα της είναι να διασφαλιστεί η σημασία και η αξία των προσπαθειών της. Μπορεί να αντιμετωπίζει μια κλιμακούμενη ανισότητα στο χώρο εργασίας, μπορεί να αισθάνεται συνεχώς παρανοημένη και κακομεταχειρισμένη, αλλά υπάρχει κάτι μέσα της που λέει ότι έχει ένα μεγαλύτερο όνειρο και ένα σκοπό να πετύχει. Θα μπορούσε τότε σε μια τέτοια φάση να κάνει το μεγάλο βήμα, είτε να επιβάλει τον εαυτό της στη δουλειά ή το αντίθετο, να παραιτηθεί εντελώς από το συγκεκριμένο εταιρικό σχήμα, αν δεν την καλύπτει. Αλλά αν αποφασίσει να προχωρήσει, το σίγουρο είναι ότι θα ζήσει τόσο επιτυχίες όσο και αποτυχίες, μέχρι να φτάσει σε ένα καινούριο μονοπάτι και να μπορέσει να ακολουθήσει μια νέα διαδρομή.

Ηλικία 50+


Οι ερωτήσεις εδώ επικεντρώνονται στην κληρονομιά, στο τι θα αφήσεις πίσω σου δηλαδή. Η λαχτάρα της γυναίκας στη φάση αυτή είναι να εξασφαλίσει κάποια πράγματα, όπου κριτήριο δεν θα είναι η ηλικία της. Αντιμετωπίζει πλέον και διακρίσεις λόγω ηλικίας, περισσότερο από τους άνδρες, και η επιδίωξη της είναι να ανακαλύψει πώς θα την εκτιμήσουν και πως θα μοιραστεί τη σοφία που κέρδισε με τα χρόνια. Μπορεί να αναζητήσει άλλους τρόπους να βάλει σε εφαρμογή το ταλέντο και τις δεξιότητές της. Ή μπορεί να αναζητήσει τρόπους να δώσει πίσω στο κοινωνικό σύνολο που την υποστήριξε μέχρι το σημείο αυτό τώρα.

Στην πραγματικότητα υπάρχουν τεράστιες διαφορές στο πως βιώνει η κάθε γυναίκα τις φάσεις αυτές. Σε άλλες γυναίκες οι επιδιώξεις αυτές είναι λιγώτερο έντονες, για άλλες είναι πολύ ισχυρές, αλλά μπορεί επίσης η όποια επιθυμία της να είναι και περισσότερο οικουμενική και λιγώτερο προσωπική. Άπειροι οι συνδυασμοί και οι διαφορές από γυναίκα σε γυναίκα. Είμαστε όλοι μοναδικοί.

Μερικές παραγωγικές ερωτήσεις


Μερικές γυναίκες περνούν εύκολα τα στάδια αυτά και βλέπουν τις μεταβάσεις ανάμεσα στις περιόδους της ζωής σαν ευκαιρίες, όχι σαν κρίσεις. Αυτά που λέμε εδώ, είναι μόνο οι τάσεις. Τίποτε άλλο. Δεν είναι ο κανόνας. Υπάρχουν άλλες τόσες γυναίκες, που αντιμετωπίζουν με θετικό τρόπο τα ερωτήματα αυτά και τα χρησιμοποιούν σαν μια ευκαιρία για αυτο-εξερεύνηση και ανάπτυξη, αντί να τα αφήσουν να πλανώνται ενοχλητικά, συγκεχυμένα και τρομακτικά. Και αντιστρέφουν τα ερωτήματα.

Τι κατάφερα για το οποίο είμαι περήφανη; Αυτή η δουλειά εξακολουθεί να με γεμίζει ή μου στερεί τη χαρά της ζωής; Υπάρχει κάτι που πρέπει να αφήσω πίσω για να προχωρήσω μπροστά;

Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό και ικανοποιητικό που μπορώ να επικεντρωθώ τώρα; Τι είναι αυτό που με γεμίζει και με κάνει να νιώθω ζωντανή; Τι άλλο θα τολμούσα να κάνω;

Τι θέλω περισσότερο από τη ζωή μου; Τι είναι αυτό που λαχταρώ ενδόμυχα; Τι είναι αυτό που έχω φυλακίσει και φωνάζει τώρα μέσα μου να ελευθερωθεί;

Τι φοβόμουν να κάνω; Ποιο βήμα μπορώ να κάνω τώρα για να μάθω τι υπάρχει στην άλλη πλευρά των πραγμάτων;

Παραγωγικά ερωτήματα. Όχι στείρα αυτολύπηση.
Μιλώντας για κρίση ηλικίας, η αμφισβήτηση του ταξιδιού καθώς περνάμε σε νέες φάσεις της ζωής, θα έλεγα ότι είναι κατά βάση μια καλή πρακτική, ακόμη και αν είναι δυσάρεστη. Η ζωή μας εξελίσσεται, οι ανάγκες μας μετατοπίζονται και ο κόσμος γύρω μας αλλάζει. Δεν μπορεί εμείς κατ’ εξαίρεση και σε αντίθεση με οτιδήποτε άλλο να μένουμε στατικοί. Και είναι φορές που αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε σαν ξένοι με τον εαυτό μας. Αλλά δεν είμαστε μόνοι. Υπάρχουν πολλές γυναίκες σήμερα, που είναι το ίδιο ανήσυχες και το ίδιο πρόθυμες να αμφισβητήσουν το status quo της ύπαρξής τους. Όμως δεν θα πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να αγαπάς το νέο πρόσωπο που βλέπεις. Αν πάλι για κάποιες είναι δύσκολο, σκέφτομαι ότι υπάρχει κάποιος λόγος που ο life coach είναι ένα ανερχόμενο επάγγελμα σήμερα.

Γιατί οι γυναίκες των 40, 50 και 60 είναι η "χωρίς ηλικία" γενιά


Καλοφτιαγμένη λοιπόν, γυμνασμένη, ανεπιτήδευτη και δροσερή, η γυναίκα των 40-60 σήμερα συμμετέχει σε γιόγκα challenges, είναι εθισμένη στο Instagram, ακολουθεί τη μόδα και αγαπά τα ταξίδια και την κίνηση. Συχνά αλλάζει ρούχα με την κόρη της, που είναι 19, ενώ είναι ήδη μητέρα παιδιών μεταξύ 15 και 30 χρόνων.

Αν την ρωτήσεις, ο τύπος αυτός της συνειδητοποιημένης «υπερήλικης» (σε εισαγωγικά) δεν έχει καμία ψευδαίσθηση για την ηλικία της. Ξέρει καλά ότι δεν είναι 19 και ούτε πιστεύει ότι μοιάζει με 19. Νιώθει πολύ άνετα με αυτό που είναι και με τις ρυτίδες και με τα γκρίζα μαλλιά και όλα και δεν νιώθει λιγώτερο γυναίκα.

Οι σημερινές γυναίκες ζουν πολύ διαφορετικά από τη μητέρα και τη γιαγιά τους στην ηλικία τους. Όταν ακούμε τον όρο «μεσήλικας» σήμερα, πρέπει να σταματήσουμε και να σκεφτούμε λίγο περισσότερο. Αυτός είμαστε εμείς; Η γυναίκα των 40-60 σήμερα δεν περνά τη μέρα της να γυαλίζει ασημικά και δεν ενδιαφέρεται απαραίτητα για τις οικιακές εργασίες. Σαν χαρακτήρας είναι πιο αυθόρμητη, πιο χύμα απ’ ότι θα περιμέναμε και αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό που παραδοσιακά συνδέεται με τη μέση ηλικία.

Η στάση αυτή που αψηφά την ηλικία είναι κάτι που το βλέπουμε όλο και πιο συχνά και αν κάτσουμε να το σκεφτούμε, και εμείς οι ίδιες σήμερα όταν είμαστε παιδιά, φανταζόμαστε τον εαυτό μας στην ηλικία αυτή, με ταγιέρ και πούδρα όχι με τζιν και κρέμες προσώπου CC.

Έρχεται λοιπόν τώρα μια νέα έρευνα που έγινε για το Telegraph να μας πει ότι το 96 τοις εκατό των 40-plus γυναικών δεν αισθάνονται μεσήλικες σε όλα. Η μελέτη έγινε σε περισσότερες από 500 γυναίκες και διαπίστωσε ότι το 80% θεωρεί ότι αυτό που σκέφτεται η κοινωνία για τις μεσήλικες γυναίκες, δεν αντιπροσωπεύει τον τρόπο με τον οποίο αυτές ζουν τη ζωή τους.

Περισσότερο από τα δύο τρίτα των γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα, θεωρούν ότι βρίσκονται στην ακμή της ζωής τους. Το 59 τοις εκατό είπαν ότι αισθάνονται ζωντανές και νέες όσο ποτέ και το 84 τοις εκατό δήλωσαν ότι δεν αισθάνονται να προσδιορίζονται από την ηλικία τους.

Αλλά η έρευνα έδειξε και άλλα πράγματα. Έδειξε ότι οι γνωστές εταιρείες καταναλωτικών προϊόντων, παρά τα χρήματα που διαθέτουν στο marketing, δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει πόσο έχουν αλλάξει οι γυναίκες της μέσης ηλικίας.  Με αρνητικά στερεότυπα για τις γυναίκες κάποιας ηλικίας, οι εταιρείες εξακολουθούν να επικεντρώνονται και να στοχεύουν στις νεαρότερες ηλικίες, παρά τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη των 40+.

Ένα από τα συμπεράσματα τις έρευνας ήταν ότι μέχρι το 2020 περί το ένα τρίτο του εργατικού δυναμικού του Ηνωμένου Βασιλείου, γιατί εκεί έγινε η έρευνα, στην Αγγλία, θα είναι 50-plus και θα ελέγχουν το 80 τοις εκατό του πλούτου.

Αυτό το τελευταίο προσωπικά δεν μου κάνει καμία εντύπωση, γιατί πιστεύω ότι και στην Ελλάδα σήμερα, κάτι τέτοιο συμβαίνει ήδη, έστω και για διαφορετικούς λόγους. Με την πλειοψηφία των νέων ανθρώπων να είναι άνεργοι σήμερα, το θεωρώ πολύ πιθανό η οικονομία μας να στηρίζεται στους ανθρώπους 40, 50 και 60 χρόνων, που εξακολουθούν να εργάζονται και να πληρώνουν φόρους και πολύ συχνά να συντηρούν και τα άνεργα παιδιά τους.

Πάντως, μιλώντας για προϊόντα και marketing, οι εταιρείες γνωρίζουν ήδη ότι το 85 τοις εκατό των αποφάσεων για κάποια αγορά στο σπίτι γίνονται από γυναίκες. Το 80% όμως των γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα, αποδείχθηκε ότι χρησιμοποιούν προϊόντα και υπηρεσίες που απευθύνονται σε νεότερες γυναίκες και αυτό γιατί οι διαφημιστές δεν δείχνουν να τις καταλαβαίνουν και να κατανοούν τις ανάγκες τους, που πλέον έχουν αλλάξει.

Οι γυναίκες σαράντα και πάνω, συμπεραίνει η έρευνα βλέπουν, νιώθουν και ζουν διαφορετικά από την προηγούμενη γενιά και το 90% θεωρούν ότι έχουν μια πολύ νεανικότερη στάση από τη γενιά της μητέρας τους στην ίδια ηλικία. Οι γυναίκες των 40s, 50s, 60s και πάνω, πλέον δεν ζουν όπως οι γονείς τους στην ηλικία τους και ακόμα και ο όρος «μέση ηλικία» θεωρείται πια ξεπερασμένος.

Σκεφτείτε ότι το περιοδικό People πρόσφατα ονόμασε την Τζούλια Ρόμπερτς, 49 ετών ήδη, ως την πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου το 2017. Όπου και να κοιτάξεις, βλέπεις πια στο σταρ συστεμ, αλλά και παντού στο χώρο VIP, γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας να ξαναγράφουν τους κανόνες. Από την JK Rowling (η συγγραφέας του Χάρυ Πότερ), στην Nicole Kidman, στην Michelle Obama, στην Anna Wintour του περιοδικού Vogue, τις βλέπεις να είναι στην κορυφή της δύναμης και της δημιουργικότητάς τους και ουσιαστικά να διαψεύδουν την ηλικία τους.

Και βλέπουμε σε φωτογραφίες και τον νέο πρόεδρο της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν, 39 ετών, να φιλάει με πάθος τη γοητευτική ξανθιά σύζυγό του Brigitte, που τυχαίνει να είναι 64 ετών. Χρειάζεται να πω κάτι άλλο;

Millennials & Perennials


Αφού λοιπόν ο όρος «μέση ηλικία» ξεπεράστηκε, βρέθηκε ένας νέος όρος για να περιγράψουμε τους ανθρώπους με αυτή την μη-ηλικιακή νοοτροπία. Μετά τα Millennials, που είναι η νέα γενιά του 21ου αιώνα, έχουμε τα Perennials. Perennials θα πει «πολυετή». Όπως λέμε πολυετή φυτά, αυτά που ανθίζουν όλο τον χρόνο. Και ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει ανθρώπους που είναι πάντα ανθισμένοι, ξέρουν τι τους γίνεται και τι συμβαίνει στον κόσμο σήμερα.

Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από την αμερικανίδα επιχειρηματία του διαδικτύου Τζίνα Πελ, 49 ετών, η οποία εξηγεί: «Τα πολυετή φυτά ανθίζουν πάντα, είναι οι άνθρωποι όλων των ηλικιών, που γνωρίζουν τι συμβαίνει στον κόσμο, παραμένουν σε στενή επαφή και παρακολουθούν την σύγχρονη τεχνολογία και έχουν φίλους όλων των ηλικιών. Είμαστε άνθρωποι, λέει η Πελ, που συμμετέχουμε, παραμένουμε περίεργοι, συμβουλεύουμε τους άλλους, γινόμαστε μέντορες, είμαστε παθιασμένοι, συμπονετικοί, δημιουργικοί, με αυτοπεποίθηση, συνεργάσιμοι, με μια κυκλική θεώρηση του κόσμου και αναλαμβάνουμε κινδύνους.

Αυτή η στάση τώρα, ενισχύεται από την εμφάνιση. Και αν αυτό ακούγεται ασήμαντο, δεν είναι. Σύμφωνα με την Ellen Langer, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, οι ερευνητές της έχουν διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι που αισθάνονται ηλικιωμένοι σε σύγκριση με άλλους, τείνουν να γερνούν ταχύτερα και ένας σημαντικός παράγοντας σε αυτό είναι ο τρόπος που ντύνονται. Βρέθηκε ότι τα άτομα της μελέτης που ήταν ντυμένοι παρόμοια με τους νεότερους, υπέφεραν λιγότερο από τις ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία.

Τα καλά νέα είναι ότι δεν χρειαζόμαστε νεανικό ντύσιμο για να έχουμε αυτά τα οφέλη στην υγεία. Από τη δεκαετία του 1990 ήδη, λέει η δόκτωρ, η κοινωνία έχει γίνει όλο και πιο ανεπίσημη, λιγώτερο τυπική δηλαδή και η μόδα έχει γίνει πιο γενικευμένη, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, για όλους δηαδή. Με το σημερινό σχεδόν τυποποιημένο ντύσιμο, το δίπτυχο Converse-and-Jeans, που φοριέται από το καθένα από την ηλικία των 10 έως τα 70, συχνά δεν μπορείς να πεις πόσο ηλικιωμένη είναι μια γυναίκα, αν την κοιτάξεις από πίσω.

Πράγματι, αν ρίξεις μια ματιά στις φωτογραφίες κλασικών πολυετών, όπως για παράδειγμα η Julianne Moore, που είναι 56 ετών, και της Emma Watson, που είναι 27, η εικόνα αποκαλύπτει ότι παρά το χάσμα ηλικίας των τριών δεκαετιών μεταξύ τους, δείχνουν μια εντυπωσιακά ίδια προτίμηση στα υπερμεγέθη σακάκια, τα δερμάτινα μπουφάν, τα τζιν και τα αθλητικά παπούτσια.

Και δεν είναι οι μόνες! Μπορεί το Photoshop να κάνει θραύση στα editorials των περιοδικών μόδας, ομορφιάς και celebrities, αλλά η ουσία παραμένει, ότι βρισκόμαστε ουσιαστικά απέναντι σε μια άλλη γενιά. Πάντως όχι σε αυτή που περιμέναμε, όταν είμαστε παιδιά.

Άλλα χαρακτηριστικά αυτής της ηλικίας που διαπίστωσε η έρευνα; Το 67 τοις εκατό των γυναικών άνω των 40, είπαν ότι αισθάνονται πιο σίγουρες για τον εαυτό τους από ό, τι πριν από μια δεκαετία και πιο φιλόδοξες. Το να ανταποκρίνεσαι στις προκλήσεις ήταν σημαντικό για το 60 τοις εκατό των γυναικών στην έρευνα. Η προσωπική ολοκλήρωση ήταν προτεραιότητα για το 61%, ενώ το 63% χαρακτήρισαν τους εαυτούς τους ως «πολύ αισιόδοξες» για το μέλλον. Σχεδόν το 80% δήλωσαν ότι είχαν έντονη διάθεση να εξερευνήσουν και να βιώσουν νέα πράγματα με ή χωρίς τα παιδιά τους.

Η ιδέα του να αποσύρεσαι από την κυκλοφορία στα 50 είναι πλέον εντελώς ξεπερασμένη για τους περισσότερους. Και βέβαια είναι και η οικονομική πίεση, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, που όλα αυτά μαζί σημαίνουν ότι οι γυναίκες εργάζονται περισσότερο και επομένως περνούν χρόνο με νεότερους συναδέλφους. Επηρεάζονται δηλαδή. Ταυτόχρονα, λόγω της κρίσης και των μεγάλων εξόδων που απαιτεί ένα σπίτι, όλο και περισσότεροι νέοι, αν και ενήλικες, ζουν στο πατρικό τους και η συμπεριφορά τους, λογικό είναι να επηρεάζει τους γονείς τους.

Αυτή η συνάφεια με νεότερους ανθρώπους έχει πολύ ενδιαφέρον να μελετηθεί και φαίνεται να είναι ένας ακόμα παράγοντας που η ψαλίδα, το άνοιγμα, το χάσμα των γενεών μικραίνει ολοένα και περισσότερο. Από τις διατροφικές συνήθειες, μέχρι το ντύσιμο, τους τρόπους διασκέδασης, ακόμα και τις ιδέες και τον τρόπο συμπεριφοράς, βλέπουμε να υπάρχει μια αλληλεπίδραση ανάμεσα στις διαφορετικές γενιές.

Αλλά υπάρχει ένα μαύρο σύννεφο σε αυτή την ηλιόλουστη εικόνα. Ενώ οι 40 και πάνω γυναίκες αισθάνονται πολύ σίγουρες για τις ικανότητες και τον εαυτό τους γενικά, το 48% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι αισθάνονταν λιγότερο αισιόδοξες για την εμφάνισή τους από ό, τι πριν από μια δεκαετία, αναφέροντας σαν λόγο την κοινωνική πίεση να παραμείνουν νέες και το 83% είπε ότι αυτό επηρεάζει την αυτο-εικόνα του.

Αυτό αποτελεί ένα παράδοξο, κατά τους μελετητές του φαινομένου. ενώ δηλαδή οι σύγχρονες γυναίκες αισθάνονται πιο σίγουρες και πιο αισιόδοξες για τον εαυτό τους, παράλληλα νιώθουν υποτιμημένες ή τέλος πάντων αγνοημένες, παρά το γεγονός ότι πλέον δίνεται όλο και μεγαλύτερος χώρος και προβολή στις γυναίκες της ηλικίας tους, από τα media.

Το γεγονός παραμένει ότι σήμερα, οι γυναίκες των 40, 50 και 60+ είναι στο πνεύμα της εποχής τους και πλέον όλο και περισσότερες εταιρείες αρχίζουν να αντιμετωπίζουν το κοινό τους, σύμφωνα με τις προτιμήσεις του και όχι σύμφωνα με την ηλικία. Ο καθορισμός και η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων από το έτος γέννησής τους είναι πια απαρχαιωμένος και τα γκρίζα μαλλιά δεν είναι πια στοιχείο απαξίωσης και περιθωριοποίησης.

Παιχνίδια Πείνας – Hunger Games για γυναίκες μέσης ηλικίας


Λέγαμε πριν και το προσπεράσαμε λίγο γρήγορα, το οξύμωρο, οι μεσήλικες γυναίκες ενώ μεν αισθάνονται πολύ σίγουρες για τις ικανότητες και τον εαυτό τους γενικά, ταυτόχρονα αισθάνονται λιγότερο αισιόδοξες για την εμφάνισή τους από ό, τι πριν από μια δεκαετία, αναφέροντας σαν λόγο την κοινωνική πίεση να παραμείνουν νέες, κάτι που επηρεάζει σοβαρά την αυτο-εικόνα τους. Δεν είπαμε ποια είναι αυτή η κοινωνική πίεση.

Το θέμα το έχουμε ξαναπιάσει στην εκπομπή Push the F button, όπου αναλύσαμε διεξοδικά τον ρόλο των media, αλλά και κάθε είδους προσπάθεια επηρεασμού της κοινής γνώμης. Περιοδικά που προσφέρουν θαυματουργές δίαιτες, μαζί με συνταγές για πλούσια κέικ με μηδενικές θερμίδες, προβάλλοντας ταυτόχρονα πρότυπα γυναικών, τα οποία ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Και οι γυναίκες, γενικά όχι μόνο της μέσης ηλικίας, να προσπαθούν το καλύτερο που μπορούν και να αποτυγχάνουν.

Ακόμη και οι γυναίκες με παιδεία, ανοιχτόμυαλες, επιτυχημένες επαγγελματικά, εξακολουθούν να αισθάνονται άσχημα για το σώμα τους, κάτω από την πίεση αυτή. Και φτάνουν συχνά στα άκρα.
Πρόσφατα οι New York Times είχαν ένα αφιέρωμα με τίτλο "Παιχνίδια Νυφικών Πείνας" Hunger Wedding Games, όπου αναλύθηκαν οι τελευταίες τάσεις στην απώλεια βάρους πριν από το γάμο, με όλους τους συνήθης υπόπτους, όπως Άτκινς, πρωτεϊνούχα ροφήματα, ενέσεις ορμόνης, δίαιτες μειωμένης θερμιδικής αξίας και αμφίβολης διατροφικής αξίας, που μάλιστα συνοδεύονται συχνά από συνταγογραφούμενα χάπια, πλάσματα βιταμίνης Β κ.α..

Και για να μιλαμε για γυναίκες μέσης ηλικίας, σύμφωνα με το άρθρο, μια 41χρονη δαπάνησε 1.500 δολάρια για ένα σωλήνα σίτισης τοποθετημένο στη μύτη της, έτσι ώστε να μπορεί να λάβει 800 θερμίδες ημερησίως χωρίς φαγητό και να χάσει ένα ή δύο μεγέθη για το νυφικό της. Για ποιο λόγο μια τέλεια υγιής γυναίκα να υποβληθεί σε μια τέτοια επεμβατική και άβολη διαδικασία που είναι μελετημένη για να συντηρεί στη ζωή βαριά ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο, ανορεξία, παράλυση, ίσως δυσκολευτούμε λίγο να το κατανοήσουμε.

Σε ένα κόσμο που στην πλειοψηφία τους οι γυναίκες προσπαθούν με κάθε τρόπο, συχνά και με ακραίους τρόπους, να αλλάξουν το σώμα τους και να μοιάσουν με super-models, movie stars και διασημότητες γενικά, οι γυναίκες της μέσης ηλικίας, δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση. Καθημερινά οι γυναίκες βομβαρδίζονται με εκατοντάδες εικόνες τελειότητας, λευκά δόντια, άψογη επιδερμίδα, λαμπερά μαλλιά, μακριά καλογραμμένα πόδια, μεγάλα τέλεια στήθη, μικροσκοπικές μέσες και δεν έχει τέλος αυτή η ιστορία.

Όσοι είχατε ακούσει την εκπομπή Press the F Button, θα θυμάστε που είπα για τις νεαρές Κινέζες που στην προσπάθεια τους να μοιάσουν στα δυτικά πρότυπα και να βρουν πλούσιους γαμπρούς, μπαίνουν κάτω από το χειρουργικό μαχαίρι και κάποιες από αυτές και στην επώδυνη διαδικασία να τους σπάσουν τα πόδια και να μπουν σε νάρθηκες, για να ψηλώσουν μερικά εκατοστά!

Σε μια διαδικασία λοιπόν γνωστή ως κοινωνική σύγκριση, αξιολογούμε τους εαυτούς μας σε σχέση με αυτές τις εικόνες που μας ταΐζουν και αισθανόμαστε ντροπιασμένοι, ενοχικοί, άσχημοι. Νιώθουμε ότι αποτύχαμε και θέλουμε απεγνωσμένα να αλλάξουμε το σώμα μας ώστε να μοιάσουμε με τα ιδανικά ομορφιάς που βλέπουμε στις οθόνες μας και στις σελίδες των περιοδικών που διαβάζουμε για να χαλαρώσουμε.

Υπάρχουν θαυματουργές θεραπείες για τα πάντα. Βλεφαρίδες, μηροί, τριχοφυία, η λύση σε όλα τα σωματικά μας προβλήματα είναι μόνο ένα κλικ μακριά. Και η αρνητική εικόνα του σώματος και η διαρκής δίαιτα έχουν γίνει ο κανόνας αντί να είναι η εξαίρεση.

Σε έναν κόσμο όπου το αδύνατο σώμα δοξάζεται και το πάχος έστω και το λίγο στιγματίζεται, η επιθυμία να είναι μια γυναίκα λεπτή ξεκινά πολύ νωρίς, από την παιδική ηλικία, γι' αυτό και αυτά τα συναισθήματα είναι τόσο δύσκολα να αλλάξουν με την ενηλικίωση και διαιωνίζονται. Βρέθηκε ότι ήδη πολλά κορίτσια σε προεφηβικό στάδιο ακόμα, ανησυχούν σοβαρά για το σωματικό τους βάρος.

Όπως με το σωλήνα σίτισης, το φαινόμενο αυτό είναι ανησυχητικό. Και είναι ουσιαστικό για τις γυναίκες κάθε ηλικίας, όχι μόνο τις 40+, να αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παραπλανούν τις αντιλήψεις μας για το ανθρώπινο σώμα και να αρχίσουν να επιλέγουν ενσυνείδητα να μην συγκρίνονται με αυτές τις εικόνες. Όχι, οι περισσότερες γυναίκες που διανύουν την τέταρτη, πέμπτη, έκτη και πάνω δεκαετία της ζωής τους δεν μοιάζουν με τις απελπισμένες νοικοκυρές. Και ναι, η πλειοψηφία των εικόνων που βλέπουμε για "τέλεια σώματα" έχουν περάσει Photoshop.

Καμία δίαιτα και καμία άσκηση δεν πρόκειται να μεταμορφώσει το σώμα μας έτσι ώστε να έχουμε τέλειους κοιλιακούς, χέρια, μηρούς. Μπορεί να μην είμαστε σε θέση να μεταμορφώσουμε το σώμα μας, αλλά μπορούμε να μεταμορφώσουμε το μυαλό μας. Η υγεία, η ευεξία και η αυτοπεποίθηση έρχονται σε όλα τα σχήματα και μεγέθη και ιδανικά θα πρέπει να κοιτάζουμε για ένα κόσμο, στον οποίο οι γυναίκες και τα κορίτσια όλων των μορφών και μεγεθών θα μπορούν να αισθάνονται καλά για το σώμα τους και για τον εαυτό τους.

Midlife Women: Γιατί είναι πιο δυναμικές;


Τελικά φαίνεται ότι είναι καιρός να απομυθοποιήσουμε την κρίση της μέσης ηλικίας.  Ο όρος κρίση της μέσης ηλικίας πρωτοεμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του '70 και τώρα, η κρίση της μέσης ηλικίας περνάει την δική της κρίση και αμφισβητείται. Θεωρήθηκε τότε ότι όλοι οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, περνούν ένα μεταβατικό στάδιο μετά τα 40, όπου κάνουν μια ανασκόπηση, ένα απολογισμό και συχνά μια επικών διαστάσεων αναθεώρηση της ζωής τους, του ποιοι είναι, πόσα έχουν επιτύχει και που θέλουν τελικά να πάνε. Ένα μεταβατικό στάδιο τόσο σίγουρο, που θα μπορούσες να το γράψεις στο ημερολόγιο και να ρυθμίσεις το ρολόι σου να χτυπήσει.

Όλο αυτό το οικοδόμημα όμως βασιζόταν σε μια υπόθεση που ήταν λάθος γιατί αποδείχθηκε ότι τελικά η ηλικία είναι πραγματικά μόνο ένας αριθμός που συχνά είναι ανακριβής. Όσες μελέτες και έρευνες κι αν έγιναν για να υποστηρίξουν την θέση αυτή, απέτυχαν να αποδείξουν ότι η μεταβατική αυτή περίοδος ήταν γενική, ότι ήταν παγκόσμιο φαινόμενο και αφορούσε όλους. Μάλιστα μια μελέτη που έγινε σε άνδρες, τους οποίους παρακολουθούσαν από την ηλικία των 20 ετών, έδειξε ότι αυτοί που περνούν την κρίση της μέσης ηλικίας, με την έννοια της κατάθλιψης και της απελπισίας, ήταν οι ίδιοι που ήταν καταθλιπτικοί και στην ηλικία των είκοσι και ήταν άτομα που τεκμηριωμένα αντιμετώπισαν πολλές κρίσεις στην ενήλικη ζωή τους.

Τελικά αποδεικνύεται ότι όταν είναι κάποιος καταθλιπτικός υπάρχουν πολλοί λόγοι γι αυτό, με την ηλικία να παίζει τον μικρότερο ρόλο. Τι κρύβεται όμως πίσω από τη νέα στάση ζωής που δείχνουν οι γυναίκες της μέσης ηλικίας; Γιατί οι γυναίκες από μια ηλικία και μετά δείχνουν πιο συγκροτημένες και πιο δυναμικές;

Η μέση ηλικία, ένα μεταβατικό στάδιο που πολύ ευρέως μπορούμε να ορίσουμε κάπου μεταξύ 49 και 65 ετών, αποτελεί αναμφισβήτητα, όπως και κάθε άλλη δεκαετία, μια σημαντική καμπή στη ζωή μας, όπου συνειδητοποιούμε ότι αν και μπορεί να έχουμε αρκετές υγιείς και παραγωγικές δεκαετίες μπροστά μας, πρέπει τώρα να λάβουμε υπόψη το ποιοι είμαστε και τι κάναμε ως τώρα, ώστε να μπορέσουμε να το χρησιμοποιήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα στα μελλοντικά μας σχέδια.

Όμως τι είναι αυτό που κάνει τις γυναίκες στις ηλικίες αυτές πιο δυναμικές; Είναι η αυτοπεποίθηση, ότι θεωρούνται σοφότερες ή ότι έχουν καλύτερη κρίση από ό, τι στα νιάτα τους; Είναι απλώς η συσσώρευση εμπειρίας; Ή μήπως συντελείται μια άλλη βαθύτερη αλλαγή, που παίζει κάποιο ρόλο; Αν ναι, πώς;

Προσπαθώντας λοιπόν να εξηγήσουμε, τι είναι αυτό που κάνει τις γυναίκες της μέσης ηλικίας, στην πλειοψηφία τους, όχι όλες, πιο δυναμικές, όπως όλοι, κάθε γυναίκα έχει πολλές διαφορετικές ανάγκες, σε κάποιες από τις οποίες αναφερθήκαμε αρχή της εκπομπής. Υπάρχουν επεκτατικές ανάγκες για να αναπτύξουμε τις δυνατότητες μας και να διαπιστώσουμε αν έχουμε κάποια επίδραση και κάποια επιρροή στον κόσμο γύρω μας, όπως υπάρχει και η ανάγκη να φροντίζουμε τους ανθρώπους που μας ενδιαφέρουν, να τους βοηθάμε, να τους δίνουμε το καλύτερο και να τους προσφέρουμε υποστήριξη.

Ενώ λοιπόν θεωρητικά τουλάχιστον πρέπει να εξισορροπεί κανείς τις διαφορετικές ανάγκες, οι κοινωνίες έχουν γενικά επιφορτίσει τις γυναίκες από την εφηβεία ακόμη και στην πρώιμη ενηλικίωση με τα λεγόμενα γυναικεία ιδεώδη. Μαθαίνουν ότι το μεγαλύτερο καθήκον τους είναι η φροντίδα των μελών της οικογένειας τους και διδάσκονται την αυταπάρνηση ως την μέγιστη αρετή, με αποτέλεσμα, όταν μια γυναίκα σκέφτεται τις δικές της ανάγκες, να νιώθει ενοχές. Και αυτό μπορεί να στρεβλώσει την προσωπική ικανότητα μιας γυναίκας να προβληματιστεί για αυτό που θέλει η ίδια στη ζωή. Είναι ένα είδος φίλτρου ή ένας εσωτερικός ελεγκτής ή δικαστής, που έρχεται ανάμεσα στις σκέψεις και τις επιθυμίες της αφενός και στις αποφάσεις της από την άλλη.

Μπορεί να είναι μικρές, ασήμαντες αποφάσεις, για το αν θα αγοράσει έτοιμη ή αν θα φτιάξει μια τούρτα για το σχολικό πάρτι, με τα χεράκια της, αν θα ακολουθήσει τον σύντροφο της σε μια δραστηριότητα που εκείνος απολαμβάνει και η ίδια δεν βρίσκει καμία χαρά, μέχρι τις πιο σοβαρές, αποφάσεις ζωής. Όλες λαμβάνονται με βάση τα γυναικεία ιδεώδη και μπορούν, έχουν την δύναμη, όσο μικρές κι ασήμαντες κι αν είναι οι αποφάσεις αυτές, να διαμορφώσουν την καθημερινή της ζωή.

Αυτός λοιπόν ο εσωτερικός κριτής που υπαγορεύει σε μια γυναίκα να θυσιάζει τις προσωπικές της ανάγκες, τις φιλοδοξίες της και την δημιουργικότητα της υπέρ των άλλων, είναι κάτι που με τα χρόνια φθίνει. Βλέπεις και στην ομιλία ακόμα των μεγαλύτερων γυναικών ότι αυτή η εσωτερική φωνή εξαφανίζεται με τα χρόνια, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και γίνεται αυτό ακόμα πιο φανερό στη γενικότερη στάση τους. Βλέπεις να γίνονται πιο αισιόδοξες, πιο ικανές και πιο έμπειρες στο να βρουν το δικό τους τρόπο και τι είναι αυτό που θέλουν. Το βλέπεις στον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζονται τις σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους, με αισθητά μικρότερη την επιρροή από τις προσδοκίες και τα πρότυπα των άλλων.

Και πλέον η γυναίκα της μέσης ηλικίας μπορεί να διατυπώνει τα κρίσιμα ερωτήματα προς τον εαυτό της καθαρά. Τι θέλω να κάνω, τώρα που μπορώ να το σκεφτώ πιο καθαρά;

Μετατρέποντας μια κρίση στο Midlife σε μια ευκαιρία


Ωραία λοιπόν, χτυπήσαμε τα 40 μας και κατευθυνθήκαμε στα 50 μας ή οδεύουμε ολοταχώς προς τα 60 μας και διανύουμε την φάση όπου επανεξετάζουμε ή και αμφισβητούμε τον δρόμο που πήραμε στη ζωή μας. Για μερικές από μας, το δίλημμα αφορά μια προσωπική σχέση: "Είναι ο γάμος μου ικανοποιητικός ώστε να διαρκέσει μια ζωή;" Για άλλες, πρόκειται για την καριέρα τους: "Εάν χάσω το ενδιαφέρον μου για την δουλειά μου, θα πρέπει να αρχίσω να ψάχνω για μια νέα δουλειά;"

Για τις περισσότερες γυναίκες, οι ερωτήσεις επικεντρώνονται σε ένα συνδυασμό των δύο, σε ένα συνδυασμό προσωπικής και επαγγελματικής καταξίωσης ή στην έλλειψη τους και στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν για να αξιοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τον χρόνο που έχουν ενδεχομένως αφήσει ανεκμετάλλευτο.

Ενώ οι στιγμές αυτές εμφανίζονται σε όλες τις μεταβατικές φάσεις στη ζωή, εφηβεία, έρωτας, πρώτη δουλειά, γάμος, παιδιά, στη συγκεκριμένη φάση χτυπούν στον πυρήνα του ποιοι είμαστε σαν ανθρώπινα όντα και μπορούν να προκαλέσουν βαθύ, υπαρξιακό άγχος. Ένας λόγος είναι ότι στην φάση αυτή μπαίνει στην εξίσωση και ο παράγοντας θνησιμότητα. Θα προλάβουμε να κάνουμε την αλλαγή; Και με τον φόβο έρχονται αντιδράσεις fight or flight, μάχης ή πτήσης - η ενστικτώδης αντίδραση του σώματός μας για την υπεράσπιση από το άγχος. Είτε αγωνιζόμαστε είτε φεύγουμε, το σκάμε ή σταματάμε και αυτό καθορίζει σε μεγάλο βαθμό πόσο καλά διαχειριζόμαστε αυτή τη φορά τη ζωή και την κρίση.

Ας φανταστούμε λοιπόν τον εαυτό μας σε μια οικεία διαδρομή, την ζωή δηλαδή, όπου συναντάμε απροσδόκητα έναν κυκλοφοριακό κομφούζιο. Έχεις κάποιες επιλογές, αλλά προς τα που πρέπει να πάω και ποιο δρόμο να πάρω"


  • Μπορούμε να σταματήσουμε και να κάνουμε ανακατεύθυνση, επιστρέφοντας από εκεί που ξεκινήσαμε
  • Μπορούμε να συνεχίσουμε την διαδρομή κάνοντας κύκλους και περιμένοντας να περάσει
  • Μπορούμε να συνεχίσουμε ευθεία, διότι είναι αυτό που γνωρίζουμε να κάνουμε και αισθανόμαστε πιο ασφαλείς έτσι κι ας αργήσουμε να φτάσουμε στον προορισμό μας
  • Μπορούμε να στρίψουμε σε ένα παράδρομο, ελπίζοντας ότι αυτό θα δουλέψει
  • Μπορούμε να κάνουμε στην άκρη και να βγάλουμε ένα χάρτη να συμβουλευτούμε για τις διαθέσιμες επιλογές
  • Μπορούμε να βγούμε από το αυτοκίνητο και να ζητήσουμε βοήθεια.

Τι απ’ όλα κάνουμε και σε τι έγκειται η ευκαιρία;

Ας δούμε τώρα αυτά τα μονοπάτια σε συσχετισμό με τις επιλογές στη μέση ηλικία.
1. Επιστρέφω
Μπορούμε να σταματήσουμε και να κάνουμε ανακατεύθυνση, επιστρέφοντας από εκεί που ξεκινήσαμε.
Ίσως θελήσουμε να επιστρέψουμε εκεί που ξεκινήσαμε, απλά για να ξεφύγουμε από την δύσκολη θέση. Μπορεί να πιστεύουμε ότι η αντιστροφή του ρολογιού είναι το κλειδί για να προχωρήσουμε και μπορεί να προσπαθήσουμε να αναδημιουργήσουμε την εποχή της νεότητας, ενεργώντας όχι σύμφωνα με την ηλικία μας, αλλά πιθανότατα θα καταλήξουμε να αισθανόμαστε ανόητες. Και να παραμείνουμε μπερδεμένες.
2. Πάγωμα
Μπορούμε να συνεχίσουμε την διαδρομή κάνοντας κύκλους στο ίδιο σημείο και περιμένοντας να περάσει
Συνεχίζοντας, αλλά ουσιαστικά παραμένοντας στο ίδιο μέρος, πιθανότατα θα αισθανθούμε ότι η ζωή μας προσπερνάει. Καταλήγουμε στη στασιμότητα και κολλάμε σε μια διαδρομή, με το ερώτημα να παραμένει «Αυτό ήταν όλο; Δεν μπορεί! Θα υπάρχει και κάτι άλλο!»
3. Ευθεία
Μπορούμε να συνεχίσουμε ευθεία, διότι είναι αυτό που γνωρίζουμε να κάνουμε και αισθανόμαστε πιο ασφαλείς έτσι κι ας αργήσουμε να φτάσουμε στον προορισμό μας
Μπορεί να επιλέξουμε να συνεχίσουμε να προχωράμε, στο ίδιο μοτίβο, αγνοώντας τις επιλογές, αλλά το κάνουμε μηχανικά χωρίς να σκεφτόμαστε τα συν και τα πλην. Είναι μια φυσική αντίδραση και μπορεί εύκολα να καταλήξουμε να νιώθουμε σαν να πηγαίνουμε στο πουθενά, χωρίς συγκεκριμένο στόχο.
4. Fight - Μάχη
Μπορούμε να στρίψουμε σε ένα παράδρομο, ελπίζοντας ότι αυτό θα δουλέψει
Ίσως θελήσουμε να νιώσουμε ότι κάτι κάναμε, ότι πήραμε μια τυχαία, μια οποιαδήποτε στροφή, μόνο και μόνο για να αλλάξουμε τα πράγματα, αλλά πάλι χωρίς να ξέρουμε που πηγαίνουμε και που θα μας βγάλει. Λογικό είναι τα αποτελέσματα να είναι αμφίβολα και σπάνια ικανοποιούν μακροπρόθεσμα.
5. Ο χάρτης
Μπορούμε να κάνουμε στην άκρη και να βγάλουμε ένα χάρτη να συμβουλευτούμε για τις διαθέσιμες επιλογές
Σταματάμε για να σκεφτούμε τις διαθέσιμες επιλογές πιο ξεκάθαρα πριν κάνουμε το επόμενο βήμα. Αποφεύγουμε την λάθος στροφή και ο χρόνος μας βοηθά να καταλάβουμε ότι ο άμεσος στόχος δεν είναι απλώς να προχωρήσουμε μπροστά, αλλά να βρούμε τον δρόμο μας προς μια μακροπρόθεσμα ικανοποιητική πορεία.
6. Βοήθεια
Μπορούμε να βγούμε από το αυτοκίνητο και να ζητήσουμε βοήθεια.
Παρόλο που μπορεί να νιώθουμε προσωρινά χαμένες, είναι πολύ καλύτερο να αναζητήσουμε βοήθεια, από το να βάλουμε το πόδι στο πεντάλ. Είναι απείρως καλύτερο να μοιραστούμε αυτό που αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε, με ανθρώπους που εμπιστευόμαστε και μόλις ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με τις επιλογές μας, να αρχίσουμε να προχωράμε με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη.

Αποφώνηση


Σπίρτα μου, η εκπομπή μας φτάνει στο τέλος της. Κλείνοντας το θέμα με την κρίση στην μέση ηλικία, ανεξάρτητα του πότε και αν την βιώνει ο καθένας, στη ζωή περνάμε συνέχεια σταυροδρόμια και η κρίση της μέσης ηλικίας είναι ένα από αυτά. Ας το βαδίσουμε όμορφα, χαριτωμένα, με θάρρος και συνειδητές, στοχαστικές αποφάσεις. Είναι το σταυροδρόμι που μας υπενθυμίζει να αντιμετωπίζουμε (αντί να εγκαταλείπουμε), να σκεφτόμαστε (αντί να παλεύουμε ανεμόμυλους) και να είμαστε προσεκτικοί (όχι απερίσκεπτοι) καθώς προσπαθούμε να προχωρήσουμε παραγωγικά μέσα από αυτήν την φάση στη ζωή μας.

Μπορεί να καταλήξουμε να αλλάξουμε την πορεία της ζωής μας, όμως οι καινοτόμες ιδέες πρέπει να είναι ρεαλιστικές, όχι αδύνατες. Οι νέες συμπεριφορές πρέπει να είναι προσεκτικά επεξεργασμένες, και όχι παρορμητικές. Το κλειδί είναι να κάνουμε βαθμιαία μετρημένες αλλαγές που έχουν πιθανότητα επιτυχίας μακροπρόθεσμα.

Για κάποιους, μπορεί να οδηγήσει σε δραματικές αλλαγές στη ζωή τους. Για άλλους, είναι βαθμιαίες προσαρμογές που φαίνεται να συμβαίνουν φυσικά με την πάροδο του χρόνου. Για τους περισσότερους, είναι μια αναθεώρηση των προσδοκιών και μια προσπάθεια για εύρεση τρόπων που θα τους επιτρέψουν να απολαύσουν τη ζωή που έχουν.

Εδώ δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, αλλά όπως και νάχει αυτή η περίοδος αξιολόγησης, είναι πολύ δημιουργική, πολύ παραγωγική και για πολλούς μπορεί να είναι μια θετική εμπειρία στο τέλος κι ας επιμένουν να την λένε κρίση πολλοί.

Καλή συνέχεια, Σπίρτα, με ένα τραγούδι για το τέλος.



DON'T MESS WITH CATS - They are lions in disguise
On Air: κάθε Παρασκευή στις 7 το βράδυ
On Replay: Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα με τον πρώτο καφέ. Bring the cake!

Το post γρατζουνίστηκε responsibly από το * Κεραμιδόγατο

Όσοι δεν πρόλαβαν τις ζωντανές εκπομπές, οι εκπομπές διατίθενται στο Mixcloud, σε πακέτο για το σπίτι ;-)

Comments


DON'T MESS WITH CATS - THEY ARE LIONS IN DISGUISE
Live On Air: κάθε Παρασκευή στις 7 το βράδυ
On Replay: Σάββατο πρωί στις 10, αχάραγα με τον πρώτο καφέ. Bring the cake!
Όλες οι αναρτήσεις και το περιεχόμενο εδώ, γρατζουνίστηκαν responsibly από το * Κεραμιδόγατο
Όσοι δεν πρόλαβαν τις ζωντανές εκπομπές, οι εκπομπές διατίθενται στο Mixcloud, σε πακέτο για το σπίτι ;-)


Forget Me Not - Ακολουθήστε το Κεραμιδόγατο:


ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ